| |
Νοσταλγικό
Μέσα στην πιο μεγάλη, τη γιορτή
κι ενώ, τριγύρω, ο κόσμος ξεφαντώνει,
νοιώθω να είμαι, μακριά σου, τόσο μόνη,
που η καρδιά μου, μέσα μου ματώνει.
Πάντα η θύμηση σου, με ζεσταίνει
κι όσο και να σ’ αγάπησε η καρδιά,
μην τον ζητάς ήταν μοναχά για μια βραδιά
η λογική, πικρά, μου αποκραίνει .
Μέσα στης μουσικής την πανδαισία
κι ενώ οι νότες ,το είναι, ξεμαυλίζουν,
τι κι αν γελώ… τα μάτια μου δακρύζουν
κι εσένα ψάχνω, πάντα, στην ουσία.
Έρωτα πρώτε αξέχαστε, μοιραίε,
Μοναδικέ, ακαταμάχητε κι ωραίε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
