| |
[align=center]Σε μια γραμμή, αρχή και τέλος,
πετά ο έρωτας τυφλά το βέλος,
μα χάνει πάλι το σημάδι,
κι η αγάπη τέλειωσε ένα βράδυ...
Χωρίς στεριά, χωρίς λιμάνι,
πως το εγώ μου ν' ανασάνει,
μες στη σιωπή μου λόγια κρύβω,
απ' της καρδιάς μου το μοτίβο...
Μα δεν μου φτάνει η βροχή, για να ξεβγάλει,
τα δάκρυα που έχουν βγει, στις μοναξιάς το χάλι.
Κι όλο παλεύω να ξεχάσω,
κι ότι με έχασε να μοιάσω...
Μα δεν μου φτάνει η βροχή, για να ξεβγάλει,
τα δάκρυα που έχουν βγει, στις μοναξιάς το χάλι.
Σε κάθε σκέψη που ανήκω,
χτίζω ακόμη ένα κρίκο...
Κι ότι δεν μ' έχει στα ψηλά,
το παίρνει ο αέρας συντροφιά...
Μια στάση εγώ, μακριά από το τέλος,
σε ένα σύνδεσμο τρελών μόνιμο μέλος,
κρατώ απόσταση να φύγω,
με αναμνήσεις ξανασμίγω...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 18/12/2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
