| |
Βρεγμένα της ψυχής μου καλντερίμια
απάτητα από ανθρώπινη μορφή
δύο σχοίνια πρωινής ηλιαχτίδας
ήρθαν και έδωσαν απόλυτη σιγή
και τώρα πια στα ανθισμένα
περπατάω,στα ανθοστόλιστα
που μου έδωσες εσύ
Σε μιά ρίζα ενός δέντρου θα καθήσω
και θα γίνω ένα κομμάτι απο την γή
και με τα δάκρυα που από τα
μάτια μου θα αφήσω θα έχει
το χώμα απο εμένα τροφή
Ποτίζοντας τον κάθε ένα κόκκο
ρίζα δικιά μου απο το είναι μου
θα βγεί λουλούδια για να κόβω
και να δίνω σε όλα αυτά που
μου δίνουνε ζωή.
ΣΥΜΝΙΑΝΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
