Ελεύθερη η σκέψη μου να πετά κι' ο ουρανός με τη Γη σου να σμίγει, να βλέπεις τον ήλιο κι' εσύ που αποζητάς, μ' ένα κύμα Αγάπης να σου βρέχω τα χείλη
[align=left][B][I]
*~* Δεν έχει σταυρούς *~*
Ανεπαρκές και το φως του ήλιου στην αδικία
να πληρώνεις τα λάθη αυτού που σ' αδικεί
να σου επιρρίπτει ευθύνες δίχως στοιχεία
για ότι δεν εγκρίνει και σε ότι έχει λεχθεί...
Αχαρακτήριστη στάση χωρίς αχτίδες
ένα σκοτάδι που δεν έχει ούτε σκιά
τραβώ τ' ανηφόρι με κάποιες ελπίδες
να φθάσω επί τέλους στο δικό μου Γολγοθά.
Δεν έχει σταυρούς και ακάνθινα στεφάνια
το παιδί που είχα μέσα μου αιμορραγεί
δεν έχει Ρωμαίους να παίξουν τα ζάρια
και τα δάκρυα ακόμα τα έχω στερηθεί...
Δρόμος ατέλειωτος μια θάλασσα ζητώ
την αρμύρα της σαν βάλσαμο τη βλέπω
να βρω εν' ακρογιάλι... Μία σπηλιά
και για παρέα μου τη μοναξιά μου να έχω.
Ελεύθερη η σκέψη μου να πετά
κι' ο ουρανός με τη Γη σου να σμίγει
να βλέπεις τον ήλιο κι' εσύ που αποζητάς
μ' ένα κύμα Αγάπης να σου βρέχω τα χείλη.
Κήπο με τριαντάφυλλα γαρύφαλλα μενεξέδες
να χαρίζω στα διαβατάρικα πουλιά
να σου μιλούν και να σου φέρνουν κορδέλες
κι' εσύ κάποιες στιγμές το πόνο να ξεχνάς.
Σε ζωντανού μνήμα κοιτώ και με βλέπω
γιατί η μνήμη φαρμάκια με κερνά
ψάχνεις να δεις τι έχει φταίξει ;
Σφοδρός ο πόνος σ' αναπάντητα ερωτηματικά.
* * Nikos D. Stoforos * *
