| |
Πάνω στα βλέφαρα του χρόνου
δυό σταλαχτίτες μείνανε τα δάκρυα του πόνου
και μιά ανάμνηση που ξέρανε ο βοριάς
θρυμματίζεται τώρα όταν την ακουμπάς
Α ρε αντάρτισσα καρδιά
σε ποιές αυταπάτες πάλι δωρίζεσαι
ποιους ήλιους αρματώνεσαι
που θα σου βγούνε κεραυνοί
Α ρε αντάρτισσα καρδιά
σε ποιούς ορίζοντες σκορπίζεσαι
ποιούς αετούς δαμάζεις
που θα σου βγούνε γερανοί
Κύματα τα όνειρα σε νεκρό τοπίο
ζωγραφισμένος πίνακας στον τοίχο της μοναξιάς
και οι όρκοι που εξατμίστηκαν
σύννεφο γίνανε στον ουρανό της ερημιάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
