| |
Πρέπει να έτρεχα πολύ ώρα καθώς, άρχισα να βλέπω το παλιό εργοστάσιο ηλεκτρικού ρεύματος.
Είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει και τα χρώματα πάνω στο ποτάμι έπαιζαν με τα κύματα.
Μπήκα μέσα στο εργοστάσιο και σκεφτόμουν όλα όσα είχαν συμβεί! Πως θα πήγαινα σπίτι και θα έλεγα στον πατέρα μου ότι με έδιωξαν από το σχολείο για 5 μέρες και ότι μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς θα με παρακολουθεί ο διευθυντής του λυκείου και με το παραμικρό μπορεί να με αποβάλει τελείως;
Γνωρίζοντας τον πατέρα μου, δε θα πίστευε ότι εγώ θα ήμουν ικανός για κάτι τέτοιο και σίγουρα θα πήγαινε να το ξεκαθαρίσει ο ίδιος με το διευθυντή αλλά και με τον διπρόσωπο τον Kith.
Όσο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο νευρίαζα. Σταμάτησα μπροστά σε έναν μεγάλο τοίχο και άρχισα να τον κλοτσάω στην αρχή και όσο σκεφτόμουν τον Kith να γελάει και να κρατάει στην αγκαλιά του την Jessica νευρίαζα περισσότερο και άρχισα να χτυπάω τον τοίχο με τα χέρια μου.
[I]"-Ηρέμησε"[/I], μια φωνή, χτύπαγα και ξαναχτύπαγα τον τοίχο σαν να είχα τον Kith μπροστά μου.
[I]"-Ηρέμησε Jim" [/I], ξανά αυτή η φωνή. Τα χέρια μου είχαν αρχίσει να ματώνουν αλλά δε μπορούσα να σταματήσω τώρα. χτύπαγα πλέον με όλη μου τη δύναμη τον τοίχο σαν να ήθελα να κάνω τον Kith να μη μπορέσει να ξανασηκωθεί ποτέ.
[I]"-ΣΤΑΜΑΤΑ JIM. Τελείωσε!"[/I]. Τότε είναι που έδωσα τη τελευταία γροθιά μου στον τοίχο και τον κομμάτιασα. Είχα μπει σε μια κατάσταση σοκ. Έτρεμα ολόκληρος. Γύρισα την πλάτη μου στον τοίχο και έπεσα στα γόνατα. Τότε ήταν που δεν άντεξα άλλο, σήκωσα το κεφάλι μου και έβγαλα μια τεράστια κραυγή!
Ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση. Ένα βάρος που έφυγε από μέσα μου, έστρεψα το σώμα μου προς τα μπροστά και είχα βάλει τα κλάματα.
[I]"-Είσαι καλύτερα τώρα Jim"[/I]
-Όχι, Lionheart. Δεν είμαι. Πως θα μπορούσα; η ζωή μου καταστρέφεται σιγά σιγά και δε μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο από το να τη βλέπω να διαλύεται μπροστά στα μάτια μου. Έχω να αντιμετωπίσω τόσες καταστάσεις που δεν νιώθω έτοιμος για αυτές.
[I]"-Αυτές οι καταστάσεις, είναι που μας κάνουν καλύτερα όντα."[/I]
-Δε ξέρω αν μπορώ να γίνω ή αν θέλω αυτήν τη στιγμή να γίνω καλύτερος. Αυτό που μου περνάει σαν σκέψη αυτήν τη στιγμή, είναι να χρησιμοποιήσω αυτήν τη δύναμη που έχω και να πάρω το αίμα μου πίσω.
[i]"-Jim δε μπορείς να το κάνεις αυτό... αν τον χτυπήσεις με αυτόν τον τρόπο θα κάνεις κάτι περισσότερο από το να πάρεις απλά το αίμα σου πίσω. Μπορεί να πεθάνει."[/i]
-Αυτήν τη στιγμή δε με ενδιαφέρει τόσο. Αυτήν τη στιγμή θέλω να τον κάνω να πονέσει όπως πονάω εγώ τώρα.
[i]"-Jim σε καταλαβαίνω... είχα βρεθεί και εγώ σε παρόμοια κατάσταση. Εγώ δεν είχα όμως κάποιον να με συγκρατήσει και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κάνω κάτι το οποίο ακόμα και τώρα μετανιώνω... ακόμα και τώρα με στοιχειώνει..."[/i]
Η κούραση και η πίεση που είχα δεχτεί είχε αρχίσει να με καταβάλει και όλα γύρω μου άρχισαν να γυρίζουν μέχρι που μαύρισαν τα πάντα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου, ξύπνησα σε ένα λιβάδι, ο ήλιος ήταν ψηλά, το μεσημεριανό αεράκι ήταν ζεστό και ο ήλιος που χτύπαγε το πρόσωπό μου δεν με ενοχλούσε. Το αντίθετο μάλιστα, μου άρεσε η αίσθηση. Τα λουλούδια ήταν κίτρινα και μικροσκοπικά σαν μαργαρίτες, με κάποια πέταλα να είναι μπλε, η μυρωδιά που έβγαζαν ήταν γλυκιά και απαλή, θυμίζοντας χαμομήλι. Ο ουρανός είχε ένα απαλό γαλάζιο και είχε ελάχιστα σύννεφα. Εγώ ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα, με τα χέρια ανοιχτά και έφτιαχνα με το μυαλό μου διάφορα σχέδια με σύννεφα.
-Πόση ώρα θα κάθεσαι εκεί και θα χασομεράς; ακούστηκε μια γλυκιά φωνή.
-Είμαι πολύ ευτυχισμένος έτσι. Είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει και μπορώ να κάνω, απάντησα χωρίς να σηκωθώ.
-Σε πιστεύω. Είναι πολύ ωραίο το μέρος που διάλεξες για να συναντηθούμε και ξάπλωσε δίπλα μου.
-Lady L δε θα ήθελα να ήμουν πουθενά αλλού μαζί σου. Αυτό εδώ είναι το μέρος μας, το μυστικό μας μέρος...
-Lionheart όταν είμαι με σένα, νιώθω ελεύθερη. Δεν έχω καμία έγνοια, κανένα άγχος και περνάω καλύτερα ακόμα και εδώ χωρίς να κάνω τίποτα, απ' ότι κλεισμένη στο κάστρο με όλους τους υπηρέτες και τους φύλακες να με περιτριγυρίζουν.
-Lady μου είσαι πριγκίπισσα, είναι λογικά όλα αυτά που γίνονται. Ο King Arthour είναι υπερπροστατευτικός μαζί σου και λογικό ύστερα από αυτό που συνέβη στην αδελφή σου όταν ήσασταν μωρά ακόμα. Θέλει το καλό σου. Είσαι η μόνη κόρη που του έχει απομείνει.
-Και εγώ αγαπάω τον πατέρα μου αλλά ώρες ώρες με πνίγει με τόσους περιορισμούς. Χρειάζομαι και εγώ λίγο χρόνο μόνη μου, έξω από το κάστρο.
-Πόση ώρα έχεις μέχρι να καταλάβουν οι φύλακές σου ότι έχεις ξεγλιστρήσει πάλι;
-Όχι πολύ. Τους είπα ότι θέλω να πλυθώ και να χαλαρώσω και τους έδωσα διαταγή να μη με ενοχλήσουν για αρκετή ώρα, αλλά το είδα στο βλέμμα τους όσο και αν θέλουν να το κρύψουν ότι δε με πίστεψαν.
-Χαχαχα τους λυπάμαι είναι η αλήθεια γιατί ο βασιλιάς θα τους κατσαδιάσει για τα καλά.
-Μην ανησυχείς, θα πάρω εγώ την ευθύνη και δε θα γίνει τίποτα.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε να γίνεται φασαρία πολύ κοντά μας στη πλαγιά.
-Lady L μην κουνηθείς καθόλου, πάω να δω τι συμβαίνει. Μείνε εδώ σε παρακαλώ.
-Θέλω να έρθω και εγώ μαζί σου.
-Δεν το συζητάω καθόλου. Θα μείνεις εδώ. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος αν έρθεις.
Άρχισα να κατεβαίνω γρήγορα την πλαγιά για να δω τι συμβαίνει και η φωνές και οι χτύποι από σπαθιά ακουγόντουσαν όλο και πιο δυνατά.
Τότε ήταν που είδα μία βασιλική άμαξα αναποδογυρισμένη και τέσσερις φύλακες της βασιλικής φρουράς να μάχονται με δύο ανθρωπόμορφα μαύρα λιοντάρια.
Είχα ακούσει για αυτούς αλλά δεν τους είχα δει ποτέ. Ήταν μια σπάνια και αρχαία φυλή λιονταριών με ονομασία Dark Panthera που η φήμη τους έλεγε ότι ήταν πέντε φορές πιο δυνατοί από κάθε άλλη φυλή λιονταριών, πιο έξυπνοι, είχαν μεγαλύτερη αντοχή αλλά ήταν επίσης πάρα πολύ βίαιοι. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που όλο το αρχαίο βασίλειο ενώθηκε και τους κυνήγησε με απώτερο σκοπό να τους εξοντώσουν, καθώς η απειλή ήταν πολύ μεγάλη για όλους.
Οι φύλακες της βασιλικής φρουράς όμως ήταν από τους καλύτερους του είδους τους, δε θα έπεφταν κάτω χωρίς μάχη και σίγουρα αν έφταναν προς το θάνατό τους, θα έκαναν τα πάντα για να πάρουν μαζί τους και τον εχθρό.
Παρ' όλο που ήταν τέσσερις εναντίον δύο, η μάχη μεταξύ τους ήταν ίση. Και οι τέσσερις, φαίνονταν να προσπαθούν να προστατέψουν την άμαξα ή αυτό που μετέφερε. Συνήθως ήταν κάποιος ευγενής από άλλο βασίλειο ή κάποιος θησαυρός που μεταφερόταν στο παλάτι για μεγαλύτερη προστασία. Εφόσον δεν είχα δει για αρκετή ώρα να βγαίνει κάποιος από μέσα από την άμαξα, θεώρησα ότι πρόκειται για κάποιο θησαυρό.
Η μονομαχία είχε κρατήσει πολύ ώρα και οι φρουροί είχαν ήδη αρχίσει να κουράζονται ωστόσο, είχαν καταφέρει να τραυματίσουν καλά τον έναν από τους δύο εχθρούς.
Εκείνη ήταν και η στιγμή, που με μία ξαφνική κίνηση ο μέχρι τότε τραυματίας των εχθρών, περνάει πίσω από έναν από τους φρουρούς και τον καρφώνει στην πίσω μεριά του ποδιού με ένα μικρό μαχαίρι που είχε ενώ ταυτόχρονα με το σπαθί του και με μεγάλη μαεστρία, κόβει το χέρι του δεύτερου φρουρού. Με γρήγορες κινήσεις έβγαλε ένα δεύτερο μαχαίρι από τη θήκη του και έσκισε το λαιμό του πρώτου πιάνοντάς τον από πίσω.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήταν που ακούστηκε η κραυγή της πριγκίπισσας που μόλις είχε φτάσει στο σημείο και είδε όλο αυτό το αίμα.
Αμέσως το σκηνικό άλλαξε. Ο φρουρός με το κομμένο χέρι, άρχισε να της φωνάζει να φύγει μακριά τρέχοντας και προσπάθησε να έρθει στο σημείο που βρισκόμασταν για να την φυγαδέψει.
Μόλις κατάλαβαν τα δύο μαύρα λιοντάρια ότι η κοπέλα που φώναξε ήταν η πριγκίπισσα του βασιλείου, άλλαξαν στρατηγική και αντί να κυνηγάνε αυτό που είχε η άμαξα, άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας...
-Lady L τρέχα, φώναξα και άρχισα να τρέχω προς το μέρος του ενός από τους δύο που ήταν πιο κοντά μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
