| |
| | Ενδοσκοπήσεις |  | | | επειδή όλα αυτά λίγο πολύ τα έχουμε κρυμμένα εντός μας... | | |
ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Άνοιξα τα μάτια μου κι ήταν εκεί.
Ένα μάτσο ξεραμένα νυχτολούλουδα.
Τι να σου πώ?
Τόσα χρόνια μέσα μου και δεν τα είδα!
Το 'σκασα κείνο το βράδυ.
Θυμήθηκα τη θάλασσα που καθρεφτίζει
τις πιο κρυφές χρυσαφένιες σκέψεις του φεγγαριού
στο απέραντο υγρό της σώμα.
Ξέρεις μ'αρέσει η θάλασσα,
με τα βότσαλα της και την καυτή αμμουδιά.
Μα σήμερα μες το καταχείμωνο τι να περιμένεις?
Το κύμα κτυπά σαν μανιασμένο τους κατασκότεινους βράχους
της καθόλα τ'άλλα γαληνεμένης μου ψυχής!
Μα αφού έχω μπουνάτσα γιατί χτυπιέμαι?
Άσε δεν θα πάω πάρα κάτω γιατί πάει,θα τα χάσεις εντελώς...
Μα αφού μ'αντέχεις τις νύχτες που δεν κοιμάμαι
και δεν σ' αφήνω να κοιμηθείς
κι αφού με βγάζεις απο το ξεροπήγαδο
κάθε φορά που αυτοκτονώ μέσα του,
ΑΚΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ:
Δεν ξέρω πια είμαι!
Δεν ξέρω απο που ήρθα και που πάω!
Δεν ξέρω αν τούτο το κορμί είναι δικό μου
ή μου το δάνεισε η νύχτα για να κρύψει όσα απο μένα
δεν ήθελε να είναι ορατά...
Μα είναι ανώφελο να προσπαθώ να ψηλαφίσω το ΕΙΝΑΙ μου.
Ακούς τους σταθερούς κτύπους της καρδιάς μου?
Μόνο αυτοί και η αγάπη μου για σένα
παραμένουν σταθερά.
Το μόνο νυχτολούλουδο που μου απέμεινε είσαι ΕΣΥ.
Ο εαυτός μου κάτι που ποτέ δεν θα καταλάβω.
Δεν ήθελα να σου τελειώσω τούτο το μονόλογο
με ματαιόδοξα μηνύματα μα θα το κάνω και να με συγχωρείς.
ΤΙΠΟΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
και να το γράψεις στο κέντρο του κεφαλιού σου
για να μην το ξεχνάς!
Γεννιέσαι-πεθαίνεις.
Στημένο παιχνίδι και εμείς πιόνια,
Γεννιόμαστε-πεθαίνουμε μα δε ζούμε!
Χρήματα , ύλη , αντικείμενα , δε ζούμε!
Καληνύχτα στις 1.00 το πρωί.
Καληνύχτα στις 2.00 το μεσημέρι.
Καληνύχτα στις 5.00 το απόγευμα.
Μη με παρεξηγήσεις Σ' ΑΓΑΠΩ...
Για σένα θα περιμένω
την Πούλια και τον Αυγερινό
καθισμένη στα πόδια αυτού του πολυσήμαντου αιώνα.
Αν ποτέ ξημερώσει θα τρέξω πιο γρήγορα
από όλους τους στεφανωμένους Ολυμπιονίκες
(μα με καθάριο το αίμα μου από μορφίνες και αναβολικά!)
για να σου πω το πιο ωραίο,
το πιο γλυκό , το πιο ζωντανό μου
ΚΑΛΗΜΕΡΑ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι... | | | |
|
ilianthos
13-04-2006 | Ωραία ποιητική πλωκή ! Καλη σου μέρα Δήμητρα ! | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
13-04-2006 | Μου αρεσε παρα πολυ, καλημερα Κυρια μου !!!!!!! | | Γιώργος_Κ
13-04-2006 | ΑΨΟΞΟ!!!!!! Ποιητική καταγραφή της ανθρώπινης ύπαρξης!!!! ΕΥΓΕ!!!!! | | Γιώργος_Κ
13-04-2006 | Δημητρούλα όσο πας και ανεβαίνεις σκαλοπάτια ποιητικά απο τη μια μέρα στην άλλη, συνέχισε το έργο σου!!!!!! Σε βλέπω και σε χαίρομαι!!! | | χρήστος
13-04-2006 | πολύ όμορφο Δήμητρα, καλημέρα | | kapnosa-v-ainigma
13-04-2006 | Kαλή σου μέρα!!!Ανανεωμένη σε βρίσκω! | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
13-04-2006 | Καλησπέρα Δήμητρα.Εύχομαι Αυτό το νυχτολούλουδο να μην μαραθεί ποτέ. | | μπρουχίτα
14-04-2006 | :) :) | | ΑΙΟΛΟΣ
12-08-2006 @ 23:08 | Γλυκύτατο... πολύ μου άρεσε... ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
