Πολλά τ'απωθημένα στα βάθη της ψυχής....
κρυμμένα λάφυρα στης μνήμης το σεντούκι
τη νύχτα σχίζει στα δυό η οργή της ιαχής....
ο πόνος γλεντά στης λησμονιάς ένα κουτούκι
έφυγε η άνοιξη πολύ νωρίς με κάποιο αντίο
η μοναξιά έκανε γροθιά όλα τα περασμένα...
τι κι αν χορεύεται το ταγκό πάντα με δύο....
στίχοι και νότες στα συρτάρια ξεχασμένα....
κάτασπρη η γή το χόνι παντού στρωμένο
απόψε του χιονιά η παγωνιά σε περονιάζει
όπως παλιά και τώρα το τζάκι αναμμμένο
στήνουν χορό οι φλόγες με ρυθμό και νάζι
στέκω αντίκρυ απο το τζάμι και κοιτάζω....
δάκρυ καυτό συντροφεύει τις αναμνήσεις
μία σταγόνα απο τ'άρωμά σου στάζω....
στη νοσταλγία της σκέψης ίσως γυρίσεις .
έφυγε η άνοιξη πολύ νωρίς με κάποιο αντίο
η μοναξιά έκανε γροθιά όλα τα περασμένα...
τι κι αν χορεύεται το ταγκό πάντα με δύο....
στίχοι και νότες στα συρτάρια ξεχασμένα....