| |
Αγριεμένο άδικο
και παραπονεμένο
λύπες να τρώνε την ψυχή
αστέρια να δαγκώνουν
και απο το φώς του φεγγαριού ,
τρύπια κορμιά τις αγκαλιές δολώνουν.
Λίμνασαν μες στην κούραση
ανάσες μασημένες
πλάτες που γύραν χαμηλά
κλαίνε παρατημένες
Στεγνό ψιθύρισμα αδειανό
η αγάπη ( η μέρα -ή η ζήση-ο βίος-) δίχως γέλια
βουβά ιαχές και κύμβαλα
σαν σκονισμένα ρέλια.
Νίκες που γονατίσανε σε μια ήττα πάνω
ήττες εσεις μου μείνατε
οτι μεγαλωνώ
χάνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
