| |
[align=left][B][I]
*~* Άνοιξε την αυλόπορτα *~*
Κι' αν έγινες λιποτάκτης της μέρας
τ' ανελέητα κύματα σου με πήγαν μακριά
κι' αν ξέχασες χρώματα μιας ηλιαχτίδας
που ιριδίζουν στις φυλλωσιές τα πρωινά.
Είναι που απαρνήθηκες το κλάμα μιας φλογέρας
που σου 'στελνε ήχους αγάπης στη Καρδιά
και κελαηδούσαν τ' αηδόνια σαστισμένα
όπου ζευγαρώνουν στο πυκνό ερωτικά.
Κι' αν στο κατώφλι σου ξεσπάσουν μπόρες
κι' αν κάποια σύννεφα, σου κρύψουν ουρανό
θα αρματώσει η έγνοια μου θεούς κι' ανέμους
να λάμψουν τα μάτια σου αστέρι φωτεινό.
Ορθός είμαι κι' ας πατώ στα κομμάτια μου
σαν με κεντρίζει η απλανές σου ματιά.
Αγριοπερίστερο έρχεται στα σωθικά η ελπίδα
κι αναστατώνει τους καιρούς τα δειλινά.
Αφρίζουν τα κύματα θάλασσα το κορμί σου
σκλάβα κι' αφέντρα είσαι στο Νου φωτιά μου θυμήσου
καυτά τα κύτταρα δυο χείλη κερασένια
που λάξευε ο πλάστης, για τη δική μου έγνοια.
Κι' αν βράδιασε η μέρα αυτή, πάλι θα ξημερώσει
της άνοιξης η χαραυγή, λουλούδια να μας δώσει
να σου χαρίζω γιασεμιά γαρύφαλλα και δυόσμο
τα στήθη σου αρώματα χαρά μου μες στο κόσμο.
Ήλιου αχτίδες για να 'ρθούν η φλόγα στη ματιά σου
και στης κορφής το ξέφωτο καμάρι η θωριά σου.
Άνοιξε την αυλόπορτα του πύργου σου τη μπάρα
να ξεσαλώσω τ' άλογα να δούμε πια λιακάδα !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
