| |
| | Εναλλακτικά σενάρια θανάτου (Νίκος Δήμου) |  | | | Βρήκα ενδιαφέρον, το ποίημα αυτό του Νίκου Δήμου και είπα να σας σας το παραθέσω! | | |
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Θα 'ναι πρωί την ώρα που φεύγω
από το σπίτι.
Ανακοπή στο πεζοδρόμιο.
Στην κλίνη ενός ιδρύματος. Διαδοχική αποσύνθεση
σε αργό γύρισμα.
Μπροστά σε ξένο κόσμο. θα με κοιτούν
και θα ντρέπομαι
που πεθαίνω.
Κουκκίδα στο ύπαιθρο. Μόνος, σαν το σκυλί
στ' αμπέλι.
Από ατύχημα. Υπερβολική ταχύτητα ζωής.
Nύχτα, στην προέκταση του εφιάλτη.
Σε βαθύτατο γήρας. Στο άνθος της ηλικίας. Εν μέσω
φρικτών πόνων
Προγραμματισμένα: έχει δuο μήνες.
Αναπάντεχα: στη μέση μιας δουλειάς. Ή ενός
ποιήματος.
Μια στιγμή που νιώθεις καλά.
Από τότε που την πρωτοσκέφθηκα
με κατατρώγει ή ιδέα τού θανάτου.
Ιδιαίτερα με απασχολεί το πώς
και το πότε. (Το πού, σε δεύτερη μοίρα).
Μου είναι ανυπόφορη ή ιδέα της ασυνέχειας
της αιφνίδιας ασυνέχειας, που γίνεται ασυνέπεια.
Μια ζωή καταναγκαστικά τακτικός
πώς θ' αφήσω τον εαυτό μου στη μέση;
Διαμαρτύρομαι έντονα για τη συσκότιση·
είναι δυνατόν να μας κρύβουν την πιο σημαντική,
τη στιγμή τής εξόδου. Αν ο βίος είναι έργο
πώς να το ιστορήσεις χωρίς πλαίσιο;
Πώς θα διαλέξεις ύφος και ρυθμό,
όταν δεν ξέρεις διάρκεια και τέλος;
Τι ωφελεί να χτίζεις αξιοπρέπεια
όταν σε περιμένουν περιττώματα και πύον;
Από πτώση μαρμάρου. Από βόμβα
(τυχαία χτυπήθηκε αθώος περαστικός).
Από τον δεύτερο σπασμό, την ώρα της εκσπερμάτωσης.
Από τέτανο (η ξεχασμένη αμυχή).
Από εγκλωβισμένη ένοχή.
Από λάθος. Από πάθος.
Από πνιγμό, σε ελάχιστο βάθος.
Αν, καμία φορά, σκέφθηκα να αυτοκτονήσω,
ήταν για να καθορίσω ο ίδιος τους όρους
της εξόδου. Το πως, το πότε - ακόμα και το πού.
Η αίσθηση πως θα πεθάνω τυχαία, με κάνει να νιώθω
πως συμπτωματικά ζω. Συμπτωματικά δεν πέθανα ακόμα.
(Δεν ήρθε ο θρόμβος - δεν ξύπνησε ο όγκος).
Τι νόημα να δώσεις σε μια ζωή που το τέλος της
είναι συγκυρία;
Και πώς να υποτάξεις το άγχος που αναβλύζει αδιάκοπα
στην ιδέα τού άγνωστου, τού σκοτεινού, τού μαύρου,
στην ιδέα πως ποτέ δεν θα προλάβεις να γνωρίσεις
το Θάνατο σου ώστε να τον αντιμετωπίσεις
ή (έστω) να τον συνηθίσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ειρήνη
14-04-2006 | o Ίρβιν γιάλομ είπε πως ο φόβος του θανάτου είναι πιο έντονος σε ανθρώπους που έχουν μέσα τους το αίσθημα του ανικανοποίητου, που αισθάνονται ότι δε ζουν τη ζωή τους.. εγώ πάλι πιστεύω ότι όλο το νόημα βρίσκεται σ' αυτές τις μικρές στιγμές , πουθενά αλλού ..ο τρόπος του θανάτου μικρή σημασία έχει` έτσι κι αλλιώς το πριν είναι που αξίζει.. | | elenasmith
14-04-2006 | Με κόλλησε στον τοίχο, θα έλεγα... | | Δήμητρα
14-04-2006 | Ο μεγαλύτερος ανθρώπινος προβληματισμός είναι ο θάνατος. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη φίλη Έλενα πιο πάνω. Σε κολλάει στον τοίχο! Δεν μπορώ να πιστέψω οτι υπάρχει άνθρωπος που δεν φοβάται ή έστω δεν σκέφτεται αρνητικά τον θάνατο... | | ARGY
14-04-2006 | με elenasmith κι εγώ. | | Γιώργος_Κ
14-04-2006 | Ο καλύτερος τρόπος για να πεθάνει κανείς, σου έχω πει ποιός είναι έτσι?? ;) Καλησπέρα!! Φιλιά | | ilianthos
14-04-2006 | Ευαίσθητο κι ωραίο ! | | μπρουχίτα
14-04-2006 | Ωραίος ο Δήμου.. Σ' ευχαριστούμε Λίλιθ που το μοιράστηκες μαζί μας :) | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-04-2006 | Με Μπρουχίτα Lilith κι εγώ. | | iren
14-04-2006 | δεν ξερω τι να πρωτοδιαλεξω,,,,,,,πολυ σωστο... ιδιωσ με το τελευταιο 5στιχο... ειναι ολη η αληθεια και το παραπονο εκει.... φιλακια | | χρήστος
15-04-2006 | πάρα πολύ καλό φίλε Νίκο να είσαι καλά!! | | Lilith
15-04-2006 | Καλημέρα!Χάρηκα που άκουσα τα σχόλιά σας! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
