| |
-Όμορφος κήπος αλλά άδειος.
Πάρε δυο ρίζες και φύτεψε
εδώ, και εδώ, ανάρια-ανάρια,
το φως να τις βλέπει και ο άνεμος
κλαδιά και φύλλα να …
Για δε μιλάς;
Γιατί κρυφογελάς;
-Κλαδιά και φύλλα λες;
Ούτε σκιά δεν κάνουν.
Και τ’ άνθισμά τους;
Μέσα στο καταχείμωνο
για λίγες μέρες μόνο
μετά στους πέντε ανέμους …
Για δε μιλάς;
Γιατί κρυφογελάς;
-Αν θες τη γνώμη τη δικιά μου,
πάρε περσότερες
-είν’ αρκετός ο τόπος-
για να ‘χεις κι όφελος
τον καρπό να πουλάς …
Για δε μιλάς;
Γιατί κρυφογελάς;
-Για τι καρπό μιλάς;
Χρονιά παρά χρονιά
και σκέτη φύρα,
τα τσόφλια ούτε γι άναμα
το κάρπωμά τους λίγο …
Για δε μιλάς;
Γιατί κρυφογελάς;
-Πέντ’ έξι βάλε
και σαν περάσουν χρόνια
ξύλο γερό θα βγάλεις,
σκαμνιά θα φτιάξεις
και θα σκαλίσεις …
Για δε μιλάς;
Γιατί κρυφογελάς;
-Σαν τί να πω;
Κι αν πω, ποιος θα με καταλάβει;
Τα δέντρα αυτά,
-της ψυχής μου λαχτάρες-
μέσα μου φυτεμένα τα ‘χω
Στα μέσα του Γενάρη της κάθε χρονιάς
ξέρω που να ψάξω να τα ‘βρω.
Ολάνθιστα, πανέμορφα,
το πρώιμο τέλος του χειμώνα
του δύσκολου,
του δικού μου χειμώνα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
