| |
Απ'τον παλμό της νύχτας ξεχύνομαι ξανά
αίμα που κυλάει σε σπασμένες αρτηρίες
δραπέτης το χτες από του χρόνου τα δεσμά
τα χνάρια ακολουθεί που αφήσανε παλιές μου αμαρτίες
Στ'απόκρυφα σοκάκια μιάς σκέψης μυστικής
έρχεσαι ξανά καί μ'ανταμώνεις
είσαι του ονείρου μου εσύ ο γητευτής
παλιές επιθυμίες και πάθη ξεκλειδώνεις
Στ'αγνάντι της ψυχής μου φεγγάρι πορφυρό
να σκορπιστεί στη λίθη δέν φοβάται
κι όπως σκορπίζεσαι στου ονείρου μου το φως
γίνεσαι νούφαρο σε λίμνη που κοιμάται
Αναρριχώμενες στιγμές στον φράχτη της ζωής μου
σαν νυχτολούλουδα μπλέκονται οι βραδιές
κι απο της λίθης τα σπλάχνα γεννιέται τ'όνειρό μου
λουσμένο με χιλιάδες ευωδιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
