| |
Σε γέλασαν οι καιροί...
σου έταξαν με όνειρα την αιωνιότητα.
Σε πόσους ήλιους χομογέλασες ωσάν θεός;
Σε ξεγέλασαν και οι νυχτιές...
που σ΄ έντυσαν με εφήμερη ωραιότητα.
Τι κρίμα που δεν κατάλαβες το φεγγάρι!
Σε εμπαίζαν οι άνεμοι...
όταν ψηλά σε πήγαιναν και ένοιωθες άγγελος.
Ο φόβος δεν σε νουθέτησε!
Παμπόνηρη η θέα του Απείρου!
Κι η θάλασσα, η όμορφη, σε κορόιδεψε...
που σαν μάνα, στην αγκαλιά της μικρό έρωτα σε έκανε.
Τι θαρρείς πως είναι η ζωή;
Μια ανάσα, μια στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
