| |
Ο δρομος που περπατησα ητανε θολος
Και πισω λιγα εμειναν μονο για να θυμαμαι
Στα χρονια που περασανε σαν ημουνα νωθρός
Ολα με εμποδιζανε και έμενα να φοβαμαι
Τωρα κανενα εμποδιο μα η καρδια μου αδεια
Ολοφωτη νεα ζωη σε γερασαν σκοταδια
Τις νυχτες μου σε ταιζα, δεν προλαβα να δω
Στα σπαργανα μου επνιξα το φως το αληθινο
Κι οταν θλιμμένoς καθομαι μόνος να συλλογιεμαι
Σαν ενα δημιουργημα απο το δημιουργο
Ζητω συγνωμη απ την ζωη και δεν παραπονιεμαι
Γιατι εγω επελεξα να κειτομαι εδω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
