Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ποτε επιτελους
 
πότε επιτέλους κι εγώ θα ζήσω
εγώ που λέγομαι δόλιος αρνητής
γιατί δεν δέχτηκα ποτέ μου να μεθύσω
με τ'αφιόνια μιάς άνοιξης απατηλής

μα για ποιάν άνοιξη μιλάω
και τραβιέμαι σ'άλλες εσχατιές
απ'την κόλαση παράφορος γυρνάω
δίχως νάχω μήτε μοιραίες ενοχές

γνώρισα το μαχαίρι της ερημιάς που ουρλιάζει
μες στο βάραθρο του στήθους
ξύπνησα στο αίμα μου να βράζει
σαν ανέβασα απ'τ'άδυτα του μύθους

χάζεψα τυφλός το χιόνι ερώτων φλογερών
κι άντεξα την παγωνιά σα γηραλέο αγρίμι
κουβάλησα το δείλαιο ανθρώπων μακρυνών
και σφάχτηκα σαν αμνός πριν γείρω άσημο ψοφίμι

άνοιξα τα συρτάρια το μέλλον μου να βγεί
μυρισα φάρμακα,θάνατο και σκόνη
και νοστάλγησα μιάν άλλη χαμένη εποχή
που την ακούω το βράδυ το νού μου να καρφώνει

κι όμως καθώς γυρίζει ο τροχός χαίρομαι κανονικά
τώρα που ξέπεσα κρεμάμενος στο αόρατο μου ρήγμα
όσο κι αν η στάχτη δυναστεύει την καρδιά
σκαρώνω τα καινούργια μου φτερά λίγο νάναι το πλήγμα


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΥΔΙΑ_Θ
26-01-2015 @ 08:55
Υπέροχο Αντη !!!!!!!!!!!!! Καλή βδομάδα
ΒΥΡΩΝ
26-01-2015 @ 10:27
χάζεψα τυφλός το χιόνι ερώτων φλογερών
κι άντεξα την παγωνιά σα γηραλέο αγρίμι
κουβάλησα το δείλαιο ανθρώπων μακρυνών
και σφάχτηκα σαν αμνός πριν γείρω άσημο ψοφίμι
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
26-01-2015 @ 12:25
κι όμως καθώς γυρίζει ο τροχός χαίρομαι κανονικά
τώρα που ξέπεσα κρεμάμενος στο αόρατο μου ρήγμα
όσο κι αν η στάχτη δυναστεύει την καρδιά
σκαρώνω τα καινούργια μου φτερά λίγο νάναι το πλήγμα

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΑΝΤΗ

ΠΑΝΤΑ ΣΚΑΡΩΝΟΥΜΕ ΝΕΑ ΦΤΕΡΑ

ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ............

::up.:: ::up.:: ::hug.::
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
26-01-2015 @ 17:16
::1255.::
φραγκοσυριανος
26-01-2015 @ 18:55
γνώρισα το μαχαίρι της ερημιάς που ουρλιάζει
μες στο βάραθρο του στήθους
ξύπνησα στο αίμα μου να βράζει
σαν ανέβασα απ'τ'άδυτα του μύθους

χάζεψα τυφλός το χιόνι ερώτων φλογερών
κι άντεξα την παγωνιά σα γηραλέο αγρίμι
κουβάλησα το δείλαιο ανθρώπων μακρυνών
και σφάχτηκα σαν αμνός πριν γείρω άσημο ψοφίμι ::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού
26-01-2015 @ 20:14
όσο κι αν η στάχτη δυναστεύει την καρδιά
σκαρώνω τα καινούργια μου φτερά λίγο νάναι το πλήγμα
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΣΚΑΡΩΝΕΙΣ ΕΣΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο