| |
Μού 'παν πως σε είδαν να βραδιάζεις
Όταν σε πλησίαζε η θλίψη
Όλη τη ζωή σου να αδειάζεις
Άβυσσο να ψάχνεις να σε κρύψει...
Μού 'παν πως τα "πρέπει" σε στοιχειώσαν
Κι άφησες τα "θέλω" ορφανά
Μέχρι κι οι γονείς σου σε προδώσαν
Κι έμειναν τα όνειρα κενά...
Μού 'παν πως σε είδαν να κουρνιάζεις
Στης αγάπης τα πηχτά σκοτάδια
Μ' άθλιες γυναίκες να πλαγιάζεις
Κείνα τ' αξημέρωτα τα βράδια...
Μού 'παν όσα λένε οι αχρείοι
Μέσα στης χολής τα καφενεία
Μά 'ναι οι φτωχοί τόσο αστείοι
Σαν σε πολεμάνε με μανία...
Μού 'παν πως σε είδαν να φονεύεις
Τις εδραιωμένες προσταγές τους
Και γεμάτος αίματα να φεύγεις
Κλείνοντας τ' αυτιά στις οιμωγές τους...
Μού 'παν πως σε λάτρεψαν οι νύχτες
Όσο σε μισήσανε οι μέρες
Μού 'παν πως σου πήραν ό,τι είχες
Δίχως αντιρρήσεις και φοβέρες...
Μού 'παν.. όσα άκουσαν μονάχα
Από κάποιο στόμα φοβισμένο
Λίγη ευπιστία μόνο νά 'χα
Μήπως και αλλάξω.. πεπρωμένο !...
7-11-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
