| |
Είναι που θέλεις μόνο να κλαις
που θέλεις να κοιμάσαι
είναι το βλέμμα σου το αχανές
θες μόνη σε μιαν άκρη να'σαι
Είναι η διάθεσή σου η κενή
το τίποτα που κυριεύει
είναι το χάος που επικρατεί
με το μυαλό σου να παλεύει
Είναι το γέλιο που θα βγει
με κόπο απ' το λαιμό σου
είναι που νιώθεις πως κι αυτό
δε βγαίνει απ'τον εαυτό σου
Είναι που προσπαθείς να βγεις
να εντταχτείς σε μια ομάδα
είναι που όπου κι αν βρεθείς
μοιάζεις μαινόμενη Μαινάδα
Είναι το φως που σ' ενοχλεί
και το σκοτάδι που σε τυλίγει
είναι η αβάσταχτη χαρά
που νιώθεις ότι κι αυτή σε πνίγει
Είναι το δάκρυ που κυλά
και δεν θες να σταματήσεις
είναι όλα τα καλά
που αρνείσαι ν' αντικρίσεις
Είναι ο βούρκος που κυλάς
και δε φωνάζεις για βοήθεια
θεωρούνται όλα φυσικά
μα είναι μόνο από συνήθεια
Είναι οι γύρω που κοιτούν
κι αμέτοχοι θα παραμένουν,
κοίταξε τον καθρέφτη σου
μονάχα εκεί σε περιμένουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
