Αυτά τα ψεύτικα αισθήματα που λες, δεν πιάνουν τόπο με σελίδες μελανές, ήταν αλήθειες κάποτε με όμορφες στιγμές, τώρα η υποκρισία σου ξεθόριασε το χθες
[align=left][B][I]
*~* Σε άγονη χώρα *~*
Τι σου 'φταιξε να πληγώσεις
της ψυχής το παιδί
που κουβαλούσε άνθη
και της νιότης την Αυγή
που είχε όνειρα, χαμόγελα, χαρά
να ταξιδέψει με τα μάτια π' αγαπά.
Κι' εσύ το μάτωσες με τους αχρείους
σκοτεινά
με το νυστέρι με μηνύματα κρυφά
η σκέψη του, που έκτιζε στερέωμα πνοής
κι άνοιγε πόρτες του μυαλού της εποχής.
Αυτά τα ψεύτικα αισθήματα που λες
δεν πιάνουν τόπο με σελίδες μελανές
ήταν αλήθειες κάποτε με όμορφες στιγμές
τώρα η υποκρισία σου ξεθόριασε το χθες...
Σύννεφα μαύρα επωάζεις και γελάς
ζωγραφισμένα παράθυρα δίχως αέρα
με νότες λυπημένες τραγουδά
αυτό το παιδί
που του 'χεις κόψει της ζωής τη καλημέρα.
Το χρώμα που μαγεύει τη καρδιά
θέλει αισθήματα κι αναπνοές με φλόγα
αν τα τσακίζει βλοσυρά η απονιά
θα ξημερώνει το μυαλό σε άγονη χώρα.
* * Nikos D. Stoforos * *
