Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 για σέ
 
του στίχου μου ολονυχτίς
που την πνοή μου ακολουθώντας
το μόχτο μου τηρώντας
για σέ ξανοίγεται σαν την όψη της αυγής

που ο μέγας νόστος ολοένα
μ'ανύχτωτα ματόκλαδα στο μυστικό σου χνάρι
αφήνω ακέριο να με πάρει
απ'τα πικρά μου βάραθρα στα ποθοκερασμένα

όπου τα σπλάχνα μου όλα ποτισμένα
κοκκινίζουνε κι ακόμα ως μέσα το πιο μαύρο
να σκιρτάει και να βογκάει λαύρο
βαθιά σε κόκαλα αναμμένα

κι εκεί ο προαιώνια διψασμένος
της αγάπης σου που ανασταίνει ως ανασταίνει
και σα βρέφος με χορταίνει
να ζώ στο μάλαμά σου καρφωμένος

κι ως του στίχου μου ανοίγουν τα φτερά
τεράστια κι ανήξερά κι απάντεχά σου
πλαταίνουν και απλώνονται ολόγυρά σου
απ'ώρα σ'άλλη ώρα για δεύτερη φορά

για σέ σου λέω κοιτώντας σε στα μάτια
μεγάλη η αντρίκεια μου στοργή
κι όλη μαζί φανερωμένη η ψυχή με το κορμί
παίρνει στρατί στρατί τα λευκά σου μονοπάτια



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΥΔΙΑ_Θ
03-02-2015 @ 08:49
για σέ σου λέω κοιτώντας σε στα μάτια
μεγάλη η αντρίκεια μου στοργή
κι όλη μαζί φανερωμένη η ψυχή με το κορμί
παίρνει στρατί στρατί τα λευκά σου μονοπάτια
Υπέροχο Αντη !!!!!! Καλημέρα
Νικηφόρος Ουρανός 38
03-02-2015 @ 10:28
Πάντα εξαίρετα τα πονήματά σου!
Καλημέρα Αντρέα!
Αναπάντεχος
03-02-2015 @ 10:40
ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
03-02-2015 @ 11:02
Ποια στροφή να σχολιάσω; Αριστούργημα ΑΝΤΗΣ !!! ...

Καλημέρα !!! ... ::382.:: ...
.
kostas maris
03-02-2015 @ 12:15
πάρα πολύ ωραίο κι όπως συνηθίζεις αισιόδοξο ...
Μαυρομαντηλού
03-02-2015 @ 17:24
ΤΙ ΩΡΑΙΟ
ΚΑΙ ΤΙ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΣΕ ΣΤΙΧΟ
Μ.Ελμύρας
03-02-2015 @ 18:27

Πολύ ωραίο!
Καλησπέρα, Άντη. ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
03-02-2015 @ 19:53
::1255.::
φραγκοσυριανος
03-02-2015 @ 22:59
που ο μέγας νόστος ολοένα
μ'ανύχτωτα ματόκλαδα στο μυστικό σου χνάρι
αφήνω ακέριο να με πάρει
απ'τα πικρά μου βάραθρα στα ποθοκερασμένα

όπου τα σπλάχνα μου όλα ποτισμένα
κοκκινίζουνε κι ακόμα ως μέσα το πιο μαύρο
να σκιρτάει και να βογκάει λαύρο
βαθιά σε κόκαλα αναμμένα

κι εκεί ο προαιώνια διψασμένος
της αγάπης σου που ανασταίνει ως ανασταίνει
και σα βρέφος με χορταίνει
να ζώ στο μάλαμά σου καρφωμένος

κι ως του στίχου μου ανοίγουν τα φτερά
τεράστια κι ανήξερά κι απάντεχά σου
πλαταίνουν και απλώνονται ολόγυρά σου
απ'ώρα σ'άλλη ώρα για δεύτερη φορά ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο