| |
ο χρονος.....ποσο τον μισω
ποσο τον αγαπω
θα μ πεις μα πως νιωθεις δυο συναισθηματα ταυτοχρονα κ τοσο δυνατα;;
ο χρονος......ποσο τον μισω
που με κρατησε κλειδωμενη δευτερολεπτα, λεπτα, ωρες, μερες, μηνες, χρονια.....μακρυα απο τι;;;
απ οτι θα μ κανε να πω αξιζει κανεις να ζει ..
που με κραταει μακρυα σου απο το πρωι που θα παμε στη δουλεια μεχρι την ωρα που πρεπει να φαμε να
ξεκουραστουμε να ασχοληθουμε μτ τον περιγυρο μας με μας τους ιδιους ....
που με κανει να σκεφτομαι που ημουν, που ησουν γιατι δν συνυπηρξαμε νωριτερα, γιατι δν σταθηκα διπλα σου
οταν επρεπε, οταν μ χρειαζοσουν, οταν εκλαιγες μονος οταν πονουσες μονος οταν πρωτοενιωσες τον κοσμο
οταν γελασες με την ψυχη σου οταν απογοητευτηκες απο δικους σου ανθρωπους οταν διασκεδασες οταν
πετυχες στο πανεπιστημιο οταν περασες τα μαθηματα οταν πηρες το πτυχιο σου και καμαρωναν οσοι σε
αγαπουσαν οταν καταξιωθηκες στη δουλεια σου οταν δημιουργουσες και πετουσε η καρδια σου απο χαρα οταν
ενιωσες γεματος οταν δακρυζες απο χαρα οταν βοηθουσες ανθρωπους και γεμιζε η ψυχη σου οταν δακρυζες
απο πονους πρωτογνωρους οταν κοιτουσες το κενο κ ηθελες ενα χερι σαν το δικο μου ...εμενα αλλα δν ηξερες
που ειμαι ποια ειμαι αν μπορω να μαι μαζι σου αν υπηρχα καπου διπλα σου αν υπηρχα μακρυα σου ποιος μ κανε
γυναικα ποιος μ φιλησε πρωτη φορα ποιος μ πε σαγαπω πρωτη φορα ποιος σταθηκε διπλα μ οταν πονεσα πρωτη
φορα ποιος μ σκοτωσε εκατο φορες ποιος μου απλωσε το χερι ποιος με ανεστησε οταν επρεπε ποιος μου
δωσε χαρα ποιος εκανε τα ματια μ να γελασουν ποιος με κανε να πονεσω τι με κανε να ραγισω σε 1000
κομματια τι με κανε να σταθω ορθια τι μ κανε να πω τωρα ειμαι εδω ειμαι δικη σου σε αγαπω δν θελω να σε χασω
ποτε δν θελω να ξυπναω στον κοσμο αν δν ξερω οτι υπαρχεις αν δν ξερω οτι ελπιζω να μπεις μεσα στο σωμα μου
να γινουμε ενα να νιωσω ......
οτι ανοιγω σαν .....ναι αυτο ειναι ετσι ειναι ακριβως αυτο ...σαντη θαλασσα που περιμενει να χυθει μεσα της το
ποταμι ενα αγριο ποταμι διψασμενο που την ταρακουναει που τη σκιζει για να χυθει μεσα της ..σαν σπερμα σε
κολπο γυναικειο που ψαχνει να γεννησει να δωσει απογονους να ολοκληρωσει την υπαρξη του το σκοπο της
ζωης του ...που την κανει να νιωθει ζωντανη που της ανακατευει τα στασιμα ησυχα νερα που ξαναφερνει ζωη στα
βαθη της που την κανει να χτυπαει τις ηδονες της τα συναισθηματα που της δημιουργει σαν τα κυμματα στους
βραχους σαν τρικυμμια σαν φουρτουνα πρωτογνωρη...οχι δεν ειναι κυμματα αυτα που βλεπεις οχι αγαπη μου μην
τρομαζεις σε κραταω γερα ...ειναι οι επιθυμιες μου που ξεσπουνε ειναι οι σπασμοι του κορμιου μου καθε φορα
που μ αγγιζουν τα χερια σου το στομα σου ...που θελω να πνιγω στην υγρη φυση του ...ειναι τα σηματα που
στελνει ο εγκεφαλος μου καθε φορα που τον ερεθιζεις και συσπαται και τελειωνει σαν να ναι ο κολπος μου που
χυνεσαι μεσα του καθε φορα που μου κανεις ερωτα ειναι τα παραπονα μου που ξεβραζω που ξερναω σαν
αρρωστη ειναι η λυτρωση μου ειναι η καθαρση μου ειναι η λαχταρα μου να αναγεννηθω ειναι ο ποθος μου να
ξαναζησω με νεο δερμα σαν το φιδι που πεταει οτι πρεπει να αλλαξει το παλιο τομαρι του οτι παλιο κουβαλαει
πανω του χρονια και το ενοχλει ....ειναι το παθος μου να ζησω οσα χασαμε εμεις οι δυο οσες χαρες οσα γελια
οσα ταξιδια του νου της καρδιας μεταφορικα κ πραγματικα ...οσα περιμεναμε να ρθουν αλλα δν ξεραμε ουτε
απο που, ουτε ποτε, ουτε πως, ουτε γιατι θα πρεπε να ρθουν, ειναι η λυσσα μ να γινω ενα μ σενα να σε καταπιω
να σε παρω στα βαθη μ να ανακατεψω το υλικο μου με το δικο σου να αναμειχθω να νιωσω καινουρια να νιωσω
οτι απλα ξαναγεννηθηκα....
ναι αγαπη μου ναι ....να ετσι κοιτα πως....ετσι να σου δινω ζωη...
να σου δινω ζωη σταγονα σταγονα θηλαζοντας με σαν τη μανα που δινει το στηθος της χωρις να σκεφτει πονο
αρκει να δωσει τροφη σε αυτο που ειχε στα σπλαχνα της σε αυτο που μεγαλωνε κ ναι ....ναιιιι εσυ μεγαλωνες
μεσα μου ....ετσι νιωθω για σενα σαν να σου δινω απο το στηθος μου γαλα κ καθε σταγονα του σε μεγαλωνει κ
αλλο σε κανει δυνατο σε κανει υγιη σε κανει χαρουμενο σε ανασταινει σου γεμιζει το στηθος μ οξυγονο την
ψυχη με χρωματα τα ματια με χαρα με ζωντανια το σωμα σου να μπορει να πεταξει ..να πεις τωρα που με
γεννησες τωρα που μου μαθες να σε αγαπω σαν αναμνηση απο παντα τωρα θελω να σε νιωσω αυτο περιμενεις να
νιωσεις οτι ηρθε η ωρα να κανεις το πρωτο βημα σου σαν το παιδι που αφηνει το στηθος και αρχιζει σιγα σιγα να
μαθαινει να περπαταει ...να το κρατησω απ το χερι και να μαθει να ρχεται σιγα σιγα κοντα μ χωρις να πεφτει
χωρις να φοβαται οτι θα πεσει οτι θα πονεσει ....κ υστερα γινεσαι εσυ η δικη μου μανα κ παλι το ιδιο και παλι
αλλαζουμε ρολους μεχρι να μεγαλωσω κ εγω να μ μαθεις να μη φοβαμαι να τρεξω να περπατησω χωρις βοηθεια
να τρεξω πανω σου χαρουμενη που το καταφερα που το καταφερες κ εσυ κ να αγκαλιαστουμε .....να νιωθεις
αυτο το δεσιμο που νιωθουν δυο ανθρωποι που γεννηθηκαν κ μεγαλωναν αλλου σε αλλους κοσμους σε αλλες
χρονικες στιγμες με αλλες εμπειριες μ αλλους ανθρωπους μ αλλες εικονες μ αλλα βιωματα...δυο συμπαντα σε
αλλη διασταση κ ομως τοσο ιδια τοσο περιτεχνα εμπλεκομενα μεταξυ τους ωστε να φερουν το αποτελεσμα που
βιωνουμε σημερα...αυτο που πολλοι λενε deja vu αυτο που λενε το ηδη ιδωμενο αυτο που ηδη εχεις δει εχεις
ζησει και τωρα απλα το βιωνεις απ την αρχη σε αλλες εποχες σε αλλες στιγμες σε αλλη διασταση ....παλι
πλατιαζω ...ειναι η αναγκη μου να σε νιωθω διπλα μου γραφοντας οτι σκεφτομαι οτι θα σου λεω οταν σε παρω
αγκαλια μου γυμνη και σε χαιδευω και χανεσαι απο χιλιαδες συναισθηματα ηρεμος ερεθισμενος γαληνιος
τρελος απο ερωτα τρελος απο ποθο ...ετσι κλεισε τα ματια ασε να φλυαρω ....
που ειχαμε μεινει;;; στο χρονοοοο σε κεινον που αγαπω τωρα
σε οσα λεπτα μ χει κοντα σου σε οτι μ κανει να μετρησω την ωρα που θα ρθεις κοντα μ ...σε οτι μου δινει ελπιδα
οτι θα σε παρω αγκαλια μ επιτελους ...και τοτε αχ θεε μου τοτε....τοτε θα ναι η μερα πιο φωτεινη περιεργη ,,,με
χρωματα που δν θα χουμε δει σαν τη μερα που δν ειχε ξημερωσει ποτε ετσι καμια φορα δν θα ναι καμια ιδια μ
κεινη τη μερα που θα κοιταζομαστε στα ματια σε μικρη αποσταση σαν αποσβολωμενοι που δν θα πιστευουμε τι
μας συμβαινει κ θα κλαινε...που δν θα ξερουμε τι να πουμε ..δν θα βγαινει λεξη απο το στομα δν θα μπορουμε
να παρουμε τα ματια μας ο ενας απ τη σκια του αλλου απο το περιγραμμα του σωματος μας ..που θα
εξερευνουμε μ τρεμαμενα χερια και μ ματια το καθε χιλιοστο του προσωπου των χεριων που θα χτυπαει η
καρδια σαν ....τους χτυπους του ρολογιου που απλα τρελαθηκε...ναι τοτε μωρο μ θα τρελανουμε το χρονο κ
τοτε θα τον εχω εκδικηθει για το μισος που του εχω ...ομωςςς μα ειναι τελικα τοσο ειρωνικο ...αυτος ο ιδιος
χρονος που εκδικηθηκα μολις σε πηρα αγκαλια κ εσπασε τα ρολογια του που μ κραταγαν μακρυα ...ειναι αυτος
που αυτη τη στιγμη αγκαλιασμενοι θα μεινει στην ιστορια της αγαπης μας ως η πρωτη χρονικη η πρωτη
λατρεμενη χρονικη στιγμη που θα σημειωθει ως η στιγμη που σε πρωτοκοιταξα ...αχαχχαχαχχαχα τελικα
καταληγουμε στο ιδιο ο χρονος .....ποσο τον μισωωω ποσο τον αγαπωωωω
σαγαπαω οσο κανεις οσο ποτε δν αγαπηθηκες οσο ποτε δν πιστεψες οτι αξιζεις να αγαπηθεις οσο ποτε δν
ευχηθηκες οσο ποτε δν μπορουσες να φανταστεις ...κοιμησου αγαπη μ δν σταματησα να σε κοιταζω να σε
αγγιζω να σε χαιδευω κοιμησου τωρα ναι κοιμασαι βαρια και τα δικα μ δακρυα ειναι θυσια στην αγαπη μας και ας
στερεψω ναι ειναι ο βιολογικος καθαρισμος οπως λεει η αλεξιου ..αρκει να μ αγαπας μεχρι να πεθανω δν ζω
χωρια σου καλα ...δν το θελω ....μεινε στη ζωη μ μ κανεις να ελπιζω να γελαω να νιωθω οτι δν ειμαι μονη...σε
λατρευω ...ξαπλωνω διπλα σου νυσταζω σαγαπω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
