| |
H εποχή σου αμάξι που πηγαίνει με χίλια
μια ξερνάς, μια στουκάρεις, μια γλυτώνεις στην τσίλια
το παράθυρο ανοίγεις και απέξω σαλτάρεις
πάνω σ' άλογο ψόφιο μοναχός καβαλάρης
Λες "δεν πάω ψηλά? είναι σκατά εδω κατω"
μόλις φτάσεις γλυστράς και κυλάς ως τον πάτο
Ξανά σαν τον Σίσυφο αγκαλιά με μια πέτρα
ανηφορίζεις ασθμαίνοντας κάθε δυο μέτρα
Τα πνευμόνια σου φτύνουν τον βουνίσιο αέρα
στο μυαλό σου η ντόπα για να βγάλεις την μέρα
μα ξαφνικά...
συναντάς μια νεράιδα που την λένε αγάπη
απο μάνα αγία και πατέρα σατράπη
σε πλησιάζει γυμνή, την κοιτάζεις καχύποπτα
σου ψιθυρίζει στ'αυτί "ή έρωτας ή τίποτα"
"το παιχνίδι θα χάσεις όσο καλά και να παίξεις
το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορείς να τ' αντέξεις"
Το κρύο θερίζει, της δίνεις ότι φοράς
τώρα νοιώθεις πως είσαι του κόσμου ο βασιλιάς
πονάς μα γελάς και πια δεν σε νοιάζει
σαν δυόσμος αρωματίζεις το νερό που σε βράζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
