| |
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Τρέμουν τα χέρια, στο κορμί νοιώθω φωτιές να καίνε,
κτυπά η καρδιά μου γρήγορα, γύρω μου όλοι κλαίνε,
βλέπω στο χώμα τ άψυχο κορμί της παγωμένο,
νοιώθω πως ζω σε όνειρο κακό, δεν ανασαίνω,
κοιτάω τριγύρω για να δω, μην τάχα κι είναι ψέμα,
παιχνίδια που απ το μυαλό, γενιούνται μ ένα νεύμα,
βλέπω ανθρώπους σκυθρωπούς, με δάκρυα στα μάτια,
πιο πέρα κάποιος που θρηνεί, και γίνεται κομμάτια,
είναι ακούω ο κύρης της, που μόνος έχει μείνει,
ήταν ότι απόμεινε, να του θυμίζει εκείνη...
ακούω τα μουρμουρητά, που λένε χωρίς πόνο,
κάποιοι που απλά περνούσανε, κι εδώ σκοτώνουν χρόνο,
κι εγώ διαβάτης ήμουνα, όμως δεν νοιώθω ξένος,
είναι ο κύρης της εκεί, στην άσφαλτο πεσμένος,
θέλω να πάω πιο κοντά, για να του πω δυο λέξεις,
βγαλμένες μέσα απ τη ψυχή, κουράγιο, και ν αντέξεις,
μα ξέρω είναι άσκοπο, ο πόνος δεν αφήνει,
τα λόγια της παρηγοριάς, απλά τα καταπίνει,
ένας διαβάτης ήμουνα κι εγώ, απλά περνούσα,
και είδα το ατύχημα, τι θέλω..τι ζητούσα;;;
γύρισα απλά την πλάτη μου, κι άρχισα να βαδίζω,
να πάω στο σπιτάκι μου, άλλο δεν το σκαλίζω.....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
