| |
Σ΄ένα λεωφορείο
παλιό
ξεχασμένο από τον
κόσμο
κι όλες τις κατάρες
του
σε συλλογιέμαι
καθώς ο ήλιος χάνεται
αγγίζοντας απαλά
με χρυσές αντάυγεις
τα βουνά.
Ήταν νύχτα θυμάσαι;
τα μάτια σου
τρεμόπαιζαν
σα μικρά φεγγάρια
στο μαύρο βελούδο
του ποταμού
μπήκες σε μια βάρκα
μου άπλωσες το χέρι
για να μπω
και με ταξίδεψες
σε μία διαδρομή
μέσα στα μάτια σου.
Δε θα σε ξεχάσω
γιατί είμαι εδώ
γιατί σε βλέπω
ανάμεσα στα δέντρα
ξυπόλυτος
να κυνηγάς ένα όνειρο
γιατί σε νιώθω να γελάς
καθώς το πλησιάζεις
κι ας σε ματώνει
γιατί έχεις καθαρή ψυχή
σαν τα νερά της θάλασσάς μας
θυμάσαι;
Γιατί σε αποκοίμησα
σε μια γωνιά
στην καρδιά μου
και κλείδωσα την πόρτα
να μη φύγεις,
Δε θα σε ξεχάσω.
Σε είπαν Γιάννη
μα πριν μαγευτούν από το
τραγούδι της μοίρας σου
πάγωσαν μπροστά
στο βλέμμα σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
