| |
**Ηώς**
12-02-2015 @ 23:42 | εξαιρετική δημιουργία Γιάννη
http://www.sansimera.gr/articles/210 ::blush.:: καλό μας βράδυ! | | ΒΥΡΩΝ
13-02-2015 @ 07:17 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
21-02-2015 @ 21:00 | Ἀντίσταση
Στὸ παιδικό μας βλέμμα πνίγονται οἱ στεριές.
Πρώτη σου ἀγάπη τὰ λιμάνια σβυοῦν καὶ ἐκεῖνα.
Θάλασσα τρώει τὸ βράχο ἀπ᾿ ὅλες τὶς μεριές.
Μάτια λοξὰ καὶ τ᾿ ἀγαπᾶς: Κόκκινη Κίνα.
Γιομάτα πᾶν τὰ ἰταλικὰ στὴν Ἐρυθρά.
Πουλιὰ σὲ ἀντικατοπτρισμὸ -Μαύρη Μανία.
Δόρατα μέσα στὴ νυχτιὰ παίζουν νωθρά.
Λάμπει ἀρραβώνα στὸ δεξί σου: Ἀβησσυνία.
Σὲ κρεμεζί, Νύφη λεβέντρα Ἰβηρική.
Ἀνάβουνε τοῦ Barriochino τὰ φανάρια.
Σπανιόλοι μου θαλασσοβάτες καὶ Γραικοί.
Γκρέκο καὶ Λόρκα -Ἱσπανία καὶ Πασιονάρια.
Κύμα θανάτου ξαπολιοῦνται οἱ Γερμανοί.
Τ᾿ ἄρματα ζώνεσαι μ᾿ ἀρχαία κραυγὴ πολέμου.
Κυνήγι παίζουνε μαχαίρι καὶ σκοινί,
Οἱ κρεμασμένοι στὰ δέντρα, μπαίγνιο τοῦ ἀνέμου.
Κι ἀπὲ Δεκέμβρη, στὴν Ἀθήνα καὶ Φωτιά.
Τοῦτο τῆς Γῆς τὸ θαλασσόδαρτο ἀγκωνάρι,
Λικνίζει κάτου ἀπὸ τὸ Δρῦ καὶ τὴν Ἰτιὰ
τὸ Διάκο, τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Ἄρη.
Καββαδίας Νίκος
::382.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
28-02-2015 @ 14:09 | ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ.....
Ψυχή βαθιά
Υγρός ακόμα νωπός ο τάφος
εξήντα χρόνια ο ίδιος λάκκος
αδέλφια πλάι κοίτονται
τα χρώματα αλλάζουν
φρέσκο το αίμα αδελφών
χωρίς γνωστή αιτία .
Μέσα στο ψέμμα της ελπίδας γεμάτοι ελεγεία
ζωές σωρό πληγώνονται ύπουλα από τα νώτα
φίλοι, οι εχθροί που γνώριζαν το θέμα ήταν ψέμμα.
Εικόνα εχθρού αόρατη μορφή μιας τεθλασμένης
αφέθηκαν να μάχονται στο νυχτοκόπημά τους.
Νυχάτος φίλος γελαστός το χέρι τους απλώνει
σκληρό το σφυροκόπημα μικρός ο χρόνος δράσης
από τη δύση οι τακτικοί από την ανατολή οι άλλοι
νυχτοπαρωρίτης προσκυνά το φόβο στο σκοτάδι
μέσα στην νύχτα ιαχή πειράγματα αγγέλων
μετά το πρώτο χάραγμα πληγές ανοικτά σημάδια.
Βάζει ο μικρός ο θάνατος τη φορεσιά του άδη
έρχεται αργά απλώνεται κρυφά σκεπάζει κάθε χάδι
παραμονέυει και χτυπά βρίσκει νέο σημάδι
βλέπει η νύχτα και γελά καμώματα σχολιάζει
άψυχα σώματα κορμιά γεμάτα από μολύβι
ήρωες που εστέφτηκαν φορώντας ένα κουρέλι
για τούτη τη διάκριση σφαγιάστηκαν αδέλφια
αναρωτιούνται τώρα πια γιατί, τι είναι αλήθεια.
Μέσα στο χρόνο χάνονται στη πένθιμη σοφία
πέτρινοι τάφοι από παντού χωρίς καντήλι ακοίμητο
χωρίς κανένα δάκρυ, μόνο ο γέροντας παππούς ζητάει το κουφάρι
θέλει όσο του απέμεινε νάχει την συντροφιά του,
ότι πια του απέμεινε τον έχει πληγώσει τόσο.
Βάζει τα χέρια σιωπηλά επί των τύπων των ήλων
βαθιά ψυχή είναι η κραυγή βαθιά ψυχή η σιωπή
εξήντα χρόνια πέρασαν μα ακόμα είναι νέα
το θάρρος δεν εβρέθηκε όλοι για να θρηνήσουν.!
| | inokrini
02-06-2018 @ 10:42 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
