| |
Ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε που ήσουν παιδί!
Άλλαξε τόσο γρήγορα που μοιάζει λες και έχουν χαθεί τα σημάδια.
Θυμάσαι άραγε τα σημάδια;
Τα σημάδια στο πρόσωπο του Οδυσσέα που έκανε τον Άργος να θυμηθεί τον κύριο του.
Το σημάδι που έκανε την υπηρέτρια ν’ αναγνωρίσει τον Οδυσσέα.
Τέτοια σημάδια-ίχνη πίστευα, πως είχαν επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας.
Θα ήθελα πάλι να ‘μουν παιδί, θα ‘θελα να ‘χα πίσω τις μαγικές δυνάμεις της φαντασίας μου. Να μπορώ πάλι να γητεύω, να μπορούσα πάλι να σε κάνω παιδί με μια ματιά μου, μ’ ένα χαμόγελο μου. Για να μ’ αναγνωρίσεις και να μ’ αγκαλιάσεις…
Κι έτσι σου χάρισα κάτι χθες. Για να δω θα καταλάβεις; Μα δε με αναγνώρισες. Κι ας ήμουν γεμάτος σημάδια. Είχες αλλάξει. Ή μάλλον δεν ήξερες από σημάδια. Δε σ’ αδικώ.
Οι περισσότεροι δεν ξέρουν από σημάδια. Άνθρωποι μόνοι να γυρνούν από τη δουλειά μ’ ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και ένα πιάτο φαί ημέρα γιορτής. Άνθρωποι μόνοι τόσο κοντά, μα οι καρδιές τους τόσο μακριά.
Δε σ’ αδικώ που δε μ’ αναγνώρισες. Κάποτε το ίδιο είχα κάνει και εγώ σε μι’ αγάπη. Και οι θεοί με καταράστηκαν ν’ αγαπώ και να μην αγαπιέμαι. Να τριγυρνώ μ’ ένα σημάδι που όλοι θα το βλέπουν μα κανείς δε θα τ’ αναγνωρίζει για σημάδι αγάπης. Και εγώ θα βλέπω όλα τα σημάδια των άλλων και θα καταλαβαίνω τον άρρητο εαυτό τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
