| |
Δύο ζευγάρια μάτια που κοιτούν.
…
Δεν σαλεύουν.
…
Χαζεύουν το φως.
…
Δύο παιδικά μάτια χαζεύουν το φως
και τον ήχο.
…
Κάνει κρύο στην Παλαιστίνη το καλοκαίρι,
την άνοιξη, το φθινόπωρο, το χειμώνα.
Τα δυο μάτια ηρεμούν, κλείνουν,
θυμούνται.
Ξανανοίγουν, κοιτούν το φως.
Κάπου εκεί ανάμεσα αναζητούν
αδέρφια, μάνα, πατέρα, Θεό.
Μα κανείς Θεός δεν ακούει,
ο θόρυβος είναι πολύς,
οι κραυγές φριχτές.
Κανείς Θεός δεν απαντά.
Τα μάτια δακρύζουν,
γονατίζουν και προσεύχονται.
Κάνει κρύο στην Παλαιστίνη.
…
Κάπου αλλού, κάποιοι γελούν,
χτυπούν αριθμούς,
μετρούν πυλώνες.
…
Μα τα μάτια αδιαφορούν
…
Ο ουρανός το βράδυ είναι φωτεινός,
τη μέρα ανυπόφορος,
μα δεν μας νοιάζει…
…
Μια μουσική ξυπνά στο νου.
Μια μουσική αρχαία,
από ένα παιδί
με όνειρα χαμένα στη σκόνη και στο αίμα,
με τουρμπάνι στα μαλλιά
και φόβο στη καρδιά
Κάπου ακούγεται η φωνή της μάνας του
ή του Θεού:
‘’Η Ζωή δεν λυπάται για μας,
παρά εμείς για την Ζωή’’.
…
Η Παλαιστίνη το βράδυ είναι μια φωτεινή πόλη
…
Τα μάτια το ξέρουν…
…
Κλαίνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
