| |
ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ
Κοιτάζω τ΄άσπρο το χαρτί,
Και το μυαλό μου στύβω
Ψάχνω τις λέξεις για να βρώ,
Κι΄εγώ ποιητής να γίνω,
Μα αυτό...κατάλευκο εκεί,
Κοιτάζει το μολύβι,
Κι΄ειρωνικά χαμογελά,
Λες και με κατακρίνει,
Οι λέξεις στέρεψαν θαρρείς,
Δεν βγαίνουν ...με παιδεύουν,
Με εκδικούνται άραγε;;;;
Η τάχα κοροιδεύουν,
Νομίζω πως μου στέρεψε,
Η έμπνευση και πάει.....
Αυτό ήταν μέχρι εδώ;;;;;
Ο νους δεν το χωράει....
Σκίζω το άσπρο το χαρτί,
Κι΄απλά κλείνω τα μάτια,
Νοιώθω να έγινε η καρδιά,
Σαράντα δυό κομμάτια,
Κι΄εκεί που είχα απελπιστεί,
Κι΄έβλεπα το σκοτάδι,
Ήρθε ξανά η έμπνευση...
Με το γλυκό της χάδι,
Βρήκα μολύβι και χαρτί,
Και άρχισα να γράφω,
Οι λέξεις γίναν χρώματα,
Την έμπνευση μου βάφω.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
