| |
τις μερες τις αλλοκοτες φοβαμαι
αυτες που δεν μενει τπτ περισοτερο απο τον ηλιο
που ολα βυθιζονται στη ληθη
και η φωνη στο λαιμο καθεται γυμνη
τις μερες τις αλλοκοτες φοβαμαι
αυτες που η ελπιδα ερμο πουλι
σιγοπαταει στις φτερνες της
να βγει απο το κλουβι
μα την περιμενει το ιδιο κελι
της γης οι δυνατοι
σου λενε οτι αρμοζει
οτι πρεπον ειναι
ομορφη λενε η σιωπη
μονο να κανεις οτι θενε
ευτυχια θα χεις στη ζωη
τις μερες τις αλλοκοτες φοβαμαι
αυτες που δνε ελογαριασα και ομως ειναι κει
πεισματικα στο τζαμι στεκουν καθε πρωι
και εγω μετραω τα λεπτα της ωρας
εχοντας τασεις φυγης
να δραπετευσει κανεις απο το πλαισιο
να βγει απο την κορνιζα
να ξεπερασει χαρυβδες και σκυλες
και να βρει λιμανι σε γλυκο ακρογυαλι
που τον περιμενει ηρεμα το ταιρι του στη ζωη.
τις μερες τις αλλοκοτες ξεχναω
καθε δειλινο σαν ειμαι στο ιδιο κελι
και ετσι περναω
απο δυση σε ανατολη και παλι απο την αρχη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
