| |
τι κι αν με γνώρισες εδώ
δεν με θυμάται ο χρόνος
κόκκινο, πράσινο κρατώ,
γκρι όταν μοιάζω μόνος
θάλασσες κίτρινες βαθιές
κι ο ήλιος ακροβάτης
πόσα καράβια πόθησα,
αχ, να ‘μουν επιβάτης
τι κι αν με γύρεψες καιρό
πίσω από τα χαμένα
φτιάχνει ο αέρας με το φως
πέπλο απ’ τα περασμένα
με λίγο όνειρο μαγιά
και δυόσμο απ’ το φιλί σου
στο πόδι δέσε του πουλιού
την πρώτη αποστολή σου
τι κι αν χορεύει η λογική
μες στου μυαλού τα ερείπια
σ’ ένα ποτήρι μου ‘βαλες
λίγη ζωή και ήπια
ένας πλανήτης στρογγυλός
δίπλα του μια σελήνη
μια σταγόνα απέμεινε
τ’ άγνωστο να απαλύνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
