| |
| | Γιε μου, αν ζεις |  | | |
Ξανά ασβέστης στην αυλή
και στα περβάζια
Γλυκό στο φούρνο, σαν γιορτή...
μα μέσα μου τη χαραυγή
όλα είναι άδεια
Μία πατρίδα κι ένα γιο
άφησα πίσω
σε πιο σοκάκι, που να βγω
ποιον να ρωτήσω;
Σέρνει ο βαρδάρης κι ο βοριάς
τις αντοχές μου
-Γιε μου αν ζεις, και που γυρνάς
κι αν έρθεις, πες μου....
Φτώχεια, αγώνας, προσφυγιά
μοιάζουν ρουτίνα
Μία να κλαίει, μιά να γελά
έγινε η δόλια μου καρδιά
μια θεατρίνα...
Μία πατρίδα κι ένα γιο
άφησα πίσω
σε πιο σοκάκι, που να βγω
ποιον να ρωτήσω;
Σέρνει ο βαρδάρης κι ο βοριάς
τις αντοχές μου
-Γιε μου αν ζεις, και που γυρνάς
κι αν έρθεις, πες μου....
*εμπνευσμένο από το βιβλίο της Ευθυμίας Αθανασιάδου - Μαράκη "Παράθυρο στο χρόνο" Εκδόσεις "βεργίνα"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ν. Θεοδωρόπουλος(Λεωνίδας Μαρτέλος) | | | |
|
Κώστας 1959
03-03-2015 @ 22:36 | Τραγικά ανθρώπινο ! Συγκλονιστικό !
Αξίζει να το διαβάσουν οι φίλες και οι φίλοι που ανήκουν στις νεώτερες γενιές και έχουν μια αόριστη αίσθηση (κάτι σαν παραμύθι) της Μικρασιατικής καταστροφής, της μεγαλύτερης , που γνώρισε ο ελληνισμός !
Ακόμη, όσοι ανήκουν στη δική μου γενιά ( η τρίτη , αφού οι γιαγιάδες μου ήταν, η μια από τη Σμύρνη κι η άλλη από το Αϊβαλί), πρέπει να μεταφέρουν στα παιδιά τους (τέταρτη γενιά) όσα άκουσαν από τις διηγήσεις των παππούδων και γιαγιάδων τους , κατά πρώτο λόγο, και από τους γονείς τους, κατά δεύτερο, ώστε να μείνει άσβηστη η μνήμη των χαμένων πατρίδων των προγόνων μας !
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
