stixoi.info: a priori

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271882 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

a priori

Η κιθάρα ξερνά ματαιόδοξες νότες
ν'αγκαλιάσουν το υγρό πρώτο φως του ορίζοντα.
Κάποτε θα σταματήσω τον χρόνο γαλήνια
-και κανένα κάλεσμα δεν θα ενθαρρύνει
την βία του καμπαναριού-
με το πιο ζωντανό τραγούδι των αιώνων.
Εκείνο, τ'ομορφότερο, του επιτάφιου ύμνου
καμωμένο απ'τις διστακτικές εξομολογήσεις
της πόρνης και του τυφλού
που δεν στάθηκε καθρέφτης ν'αντικρίσει την ομορφιά τους
παρά μόνο τα κομμάτια του ζωγράφισαν τον θάνατο
με τις πιο απόκοσμες χαραγματιές στα πρόσωπά τους.

Ξεσπούν τα σφυριά
στα σκουριασμένα βλέμματα των σιδεράδων
κι οι θεοί απ'την χαραμάδα της ανυπαρξίας τους
κερνούν το βαρύτερο τσιγάρο τους
στους σερνικούς αέρηδες της αστικής θύελλας.
Κάποτε θα σταματήσω τον χρόνο γαλήνια
να πάψει η αδικία να τους νοικιάζει γι'αντάλλαγμα
μιαν ευχαρίστηση που απήλαυσαν άλλοι.

Πρόσμενα τις μέρες να'ρθούν με τ'ανθισμένα κλαδιά
κι εκείνες φτάνουν με χώματα κι ακαλαίσθητους σπόρους
κλεμμένα απ'τις κακοτοπιές των ελπίδων μου.
Τι τραγικήν αφέλεια, τι πλάνη
να λαχταράμε στις γάμπες μας λίγη θαλασσινή ελευθερία
και να βουτάμε στα κύματα θαρρείς πως θα τα καταπιούμε.

Έτσι ακατάληπτα ερωτεύτηκα κι εγώ
-ως όρισαν, ελεύθερα, οι άνεμοι την ρότα-
μιαν άμορφη, θολή σιλουέτα
σαν το πλάγιασμα του κόκκινου ήλιου
κι απορώ πώς τόσοι ποιητές λάτρεψαν την θάλασσα
ξεχνώντας τα κουφάρια που αλμυρίζουν τα νερά της,
αφού μονάχα εγώ την είδα στο χρώμα του γυμνού κορμιού σου.

Ένα τέτοιο πρωί θα σταματήσω, γαλήνια, τον χρόνο
μα φοβάμαι πως αμέσως θ'αναγεννηθεί ν'απολαύσει
την άδεια καρέκλα και την κιθάρα ν'αποζητά χάδι.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ηώς 06-03-2015 @ 18:42	Έτσι ακατάληπτα ερωτεύτηκα κι εγώ -ως όρισαν, ελεύθερα, οι άνεμοι την ρότα- μιαν άμορφη, θολή σιλουέτα σαν το πλάγιασμα του κόκκινου ήλιου κι απορώ πώς τόσοι ποιητές λάτρεψαν την θάλασσα ξεχνώντας τα κουφάρια που αλμυρίζουν τα νερά της, αφού μονάχα εγώ την είδα στο χρώμα του γυμνού κορμιού σου. ......................... a priori μόνο θαυμασμό!!!!!!!!
ΒΥΡΩΝ 06-03-2015 @ 19:47	Έτσι ακατάληπτα ερωτεύτηκα κι εγώ -ως όρισαν, ελεύθερα, οι άνεμοι την ρότα- μιαν άμορφη, θολή σιλουέτα σαν το πλάγιασμα του κόκκινου ήλιου κι απορώ πώς τόσοι ποιητές λάτρεψαν την θάλασσα ξεχνώντας τα κουφάρια που αλμυρίζουν τα νερά της, αφού μονάχα εγώ την είδα στο χρώμα του γυμνού κορμιού σου. ::rock.:: ::theos.:: ::rock.::
aridaios 06-03-2015 @ 20:46	Κάποτε θα σταματήσω τον χρόνο γαλήνια -και κανένα κάλεσμα δεν θα ενθαρρύνει την βία του καμπαναριού- με το πιο ζωντανό τραγούδι των αιώνων. ::yes.:: ::yes.::
Ανατολικός 06-03-2015 @ 23:00	από τα εξαιρετικότερα που διάβασα τελευταία ... πολλά μπράβο... η γλώσσα και η πλέξη λέξεων και νοημάτων εξαιρετική ... ::1255.:: ::1255.:: ::1255.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο