| |
Μία φλόγα κεριού αλυχτά
και ξυπνά στο σκοτάδι η σκιά
και χορεύει στου ονείρου το χθες
με παρέα του χρόνου πνοές.
Δεν είναι η μοίρα που το μέλλον ορίζει,
δεν είναι η σκέψη που ανασταίνει ψυχές,
δεν είναι ο φόβος την καρδιά που θερίζει,
είναι τα αισθήματα που ξύνουν πληγές.
Σταμάτα πια σαν το βρέφος να κλαις
κλείσε τα μάτια και γύρω σου δες,
αυτά που το σώμα αρνείται να δει
μα τα βλέπει για εκείνο η ψυχή.
Περπάτα στην άβυσσο που ανοίγει το σκότος
και πέρνα την πόρτα που παραμένει κλειστή.
Μπροστά σου ανοίγεται παράλληλος κόσμος
κι ο δρόμος υπάρχει γιατί κάπου οδηγεί.
Κι αν φοβάσαι μονάχος τη ζωή να διαβείς,
απ' τα λάθη μαθαίνεις όσα ακόμα αγνοείς.
Μια ωραία μπαλάντα σου κρατά συντροφιά
κι επιπλέει σαν βάρκα στο γιαλό η καρδιά.
Κάνε απόψε όσα δεν τόλμησες χθες,
κάνε λάθη και πάρε αποφάσεις σωστές
κι αν ο χρόνος περνά και το σώμα γερνά,
οι ψυχές παραμένουν για πάντα παιδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
