| |
| | Στου φεγγαριού την πλάτη |  | | |
Σκέψεις, απ'το χθες, τ' αύριο, το τότες
στ' αγνώστου φεγγαριού την πλάτη
σ' ένα κώδικα κρυφό είναι χαραγμένες,
Μνήμες νεκρές, ζωντανές, μνήμες κοκότες
έρποντας έρχονται, στ' αδιάβαστο μου μάτι
γερνώντας, βαδίζουν στον χρόνο χαμένες,
'Αλμυρο δάκρυ γίνονται, δάκρυ που κυλά
που βάφει, και γράφει, σ' ένα αέναο ρυθμό
μέχρι να γίνει το χώμα κόκκινο, μέσα στην ματιά
Να ανοίξει δρόμο, να 'ρθει το δάκρυ που μιλά
π' αφήνει σε δάκρυα αυτιά, ότι φέρει ακριβό
μέχρι που θα 'ρθει το φεγγάρι, να τα σβήσει στην φωτιά
Κι εκείνο που σπαρταρά, που πονά
κάθε ξημέρωμα να λειώνει, στο φως της γέννας
να δίνει όρκους πίστης, στην θεά μωρία
μα είναι το δάκρυ που μόνο του ξυπνά
και φορά, ότι δεν του ζήτησε κανένας
το χρώμα της ευχής και μανδύα τιμωρίας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
spil †
18-04-2006 | Αχ, φίλε Κιν...Χάθηκες και γλύτωσες απο επάρατες του αίσχους εισβολές ! Το ποιημα σου, εξαιρετικό !! | | kin
18-04-2006 | Να 'σαι καλα φιλε μου....αν και δεν χαθηκα τελειως, εδω τριγυρω ημουν(κατα μια αλλη εκδοχη, παντα χαμενος ημουν) | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
19-04-2006 | Καλημερα καλε μου φιλε !!!!!!! Υπεροχο !!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
