| |
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μεσαιωνική πόλη της Αγγλίας, ζούσε μια ζητιάνα άσχημη και κακοντυμένη. Ήταν νέα ,αλλά οι ταλαιπωρίες την έκαναν να φαίνεται μεγαλύτερη και η ομορφιά της κάπου χάθηκε μέσα σε όλα αυτά. Κανείς δεν την ήθελε και ο κόσμος απέφευγε να της δίνει λεφτά . Ακόμα και οι μάγισσες την περιφρονούσαν και την έδιωχναν μακριά . Δίχως να έχει κάπου να στραφεί , ανέβηκε σε ένα βουνό και κοίταζε την πόλη που διαγράφονταν μπροστά της. Ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή της. Με την τελευταία στιγμή , ένας μεγάλος δράκος, άσπρος στο χρώμα , την πλησίασε .Εκείνη απομακρύνθηκε τρομαγμένη. Όμως ο δράκος της εξήγησε πως δεν είναι κακός , και πως τρέχει να προστατευτεί από τον κόσμο που τον κυνηγάει λόγο της τρομακτικής του παρουσίας, χωρίς να προλαβαίνει καν να τους εξηγήσει τις καλές του προθέσεις . Εκείνη ηρέμησε.
Ο δράκος την πήρε μαζί του και έκτοτε έγιναν αχώριστοι . Μαζί ταξιδέψανε σε όλον τον κόσμο . Εκείνος της έδειχνε ξεχασμένες, απάτητες μες τους αιώνες, διαδρομές. Και μέρη σπάνιας ομορφιάς, όπου μόνο κάποιος που ήξερε να πετάει ,και να βλέπει τον κόσμο από πάνω, μπορούσε να τα ανακαλύψει. Εκείνη του μάθαινε να διαβάζει και του τραγουδούσε σκοπούς αγαπημένους που έμαθε από μικρή. Τα πρωινά έψαχναν νέα μέρη για εξερεύνηση και τα βράδια κοιμόντουσαν σε σπηλιές . Καμιά φορά ,τα πολύ κρύα βράδια, ο δράκος άναβε φωτιά με τα ρουθούνια του για να ζεσταθούν. Όταν έριχνε κεραυνούς, ο δράκος φοβόταν και η ζητιάνα γελούσε με το γεγονός πως ένα τόσο μεγάλο θηρίο μπορεί να φοβάται κάτι τέτοιο.Ήξερε ο ένας τα αδύναμα σημεία του άλλου, όμως ήταν ομάδα.Και τα μέλη μιας καλής ομάδας, ξέρουν πως να καλύπτουν τις αδυναμίες ο ένας του άλλου, δημιουργώντας έτσι, ένα τέλειο σύνολο Έτσι, οι μέρες έγιναν χρόνια, και τα χρόνια ποτάμι. Και κανείς τους δεν έδειχνε να έχει ξεχάσει εκείνη την πρώτη-πρώτη μέρα που ξεκίνησαν όλα. Ως που έφτασε ένα πρωί που η κοπέλα ξύπνησε, και ο δράκος δεν ήταν εκεί. Φώναξε πολλές φορές το όνομα του, κοίταξε τριγύρω , μα ο δράκος είχε εξαφανιστεί. Μετά από κάποιες μέρες, αποφάσισε να κατέβει σε μια κοντινή πόλη και να ρωτήσει τον κόσμο. Όλοι την χλεύαζαν και κάποιοι δεν την κοιτούσαν καν. Κάποιος μάλιστα της είπε πως δεν υπάρχουν δράκοι και πως αυτά είναι ιστορίες για παιδιά. Τότε η ζητιάνα άρχισε να τρελαίνεται και σιγά σιγά άρχισε να σκέφτεται πως ίσως τελικά ο δράκος της να μην υπήρξε ποτέ. Και αφού λοιπόν ο δράκος δεν υπήρξε πραγματικά, αποφάσισε να γίνει κι αυτή ένα παραμύθι μαζί με αυτόν, στο πέρασμα του χρόνου . Έτσι, οι μετέπειτα γενιές άρχισαν να λένε την ιστορία του δράκου με τη ζητιάνα, και ήταν ένα από τα πιο όμορφα, τα πιο περίεργα παραμύθια που ειπώθηκαν ποτέ. Ως που στο τέλος, κανείς δεν πίστευε πως κάποτε υπήρξαν πραγματικά . Αν λοιπόν αναγνώστη, στον δρόμο σου, σε κάποιο περίεργο στενό, συναντήσεις μια ζητιάνα που μιλάει ακατανόητη διάλεκτο μεσαιωνική, πες της αυτό το παραμύθι. Αυτή θα χαμογελάσει... θα έχει βρει τον δράκο της...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
