| |
Μεσα στο μαυρο των νυχιων σου...
Απο πονο και θανατο..
Χρειαζομαι ενα τελος να μεινει..
Στον ουρανο και στους εφιαλτες του φεγγαριου...
Απο τα ευχαριστω στον Χριστο..
Μεχρι το δοξα στον Δαιμονα..
Απο ανθρωπους και ανθρωπους..
Απο ζωα και ζωα..
Ολοι πλασματα του ανω και του κατω κοσμου..
Μυαλα ρηχα..
Μυαλα..
Παντου μυαλα..
Και ο θανατος παντα εχει μεσα του τον πονο..
Θανατος με διαφορους τροπους..
Συνειδητος..
Ασυνειδητος..
Ξαφνικος..
Βαθμιαιος..
Οι μερες μπορει να φαινονται σαν ολες τις ημερες..
Αυτο οφειλεται μοναχα στο φως...
Δεν υπαρχει τροπος να αποδρασετε απο αυτον τον κοσμο..
Ακομα και στον υπνο σας καταχωνιαζει..
Ερχεται ο καιρος που δεν θα υπαρχει χωρος..
Και μια κολαση, στην οποια δεν θα υπαρχει χρονος..
ΥΓ:Μαμα.. τα ιδια τα λογια που μιλουν, ειναι μοναχα μανα λεξεις..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
