| |
Τον ελεγαν Βαγγελη,ηταν απο την λεβεντογεννα Κρητη
Παντα μ'ενα χαμογελο και την διαθεση στα χειλη
Μπηκε στα σπιτια μας ξαφνικα ,
Παρασκευη ηταν και εβρεχε δυνατα
Ειπανε πως εξαφανιστηκε, πως πηρε τα κλειδια του
Μα την ζωη του δε σχεδιαζε,απλα τα ηθελε κοντα του
Τον πειραζαν πολυ,ενοχλουσε φαινεται που ηταν καλο παιδι
Τον βριζαν,τον χτυπουσαν,τον ριξαν απο σκαλες
του αφαιρουσαν την ζωη μα δε μιλουσε να σωθει..
Νομιζε πως βρηκε την λυση,πως θα σωθει
Τραβηξε μαχαιρι,και το εχωσε βαθια μεσα στην πληγη
Στην πληγη που του εκαναν εκεινοι, οι δειλοι,
Νομιζοντας πως ετσι δειχνουν τη δυναμη τους ,σε μια αθωα ψυχη
Του οπλισαν το χερι,δεν ειναι αυτοχειρια ,
υπαρχουν δολοφονοι και αυτουργοι
Δεν ειναι σκευωρια
Τωρα ο χρονος παγωσε και μια μανα κλαιει,
Και ενα χωριο ολοκληρο στα μαυρα εχει ντυθει,
μα δυστυχως δεν μπορεσε να κρατησει αναμμενη την φλογα στο κερι.
Αναρωτιεται το νησι,που ειναι η λεβεντια των Κρητικων
Κοιταξτε ψηλα τον ουρανο και δειτε τον να γελαει,
εκεινος την πηρε ολη και καπου καπου πισω την γυρναει
Καλο ταξιδι λεβεντη Κρητικε και Αδερφε Βαγγελη Γιακουμακη,
Την μητερα σου ποτε να μην ξεχνας
και προσπαθησε κακια σε καναν να μην κρατας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
