| |
Τα δυο μας ιδανικά.
Η φύση, μας χλωμαίνει, μας γερνά,
δεν μας χαρίζεται στο χρόνο η ειμαρμένη,
σαν, τις πτυχές μας στη ζωή μας προσπερνά
και πάντα την φθορά μας πετυχαίνει…
Της ύλης μας τα πάντα κυβερνά
προσθέτοντάς μας διαρκώς μειονεξίες
κι ότι απομένει να τιμούμε στα στερνά
θα είναι της ψυχής μας οι αξίες.
[I]Κι είναι δυο πράγματα που μόνο θα σταθώ
στη βραχυπρόθεσμη αυτή διαδρομή μας
σαν προτερήματα και μέγιστο αγαθό :
Είναι η [B]αγάπη [/B]μας κι ο [B]λόγος [/B]στην τιμή μας ![/I]
Ο [B]λόγος [/B]της τιμής μας ζηλευτός
γιατί πιστός είναι αυτός που τον κατέχει
λόγος που μπρος, -μα κι από πίσω- θα ’ναι αυτός
ακόμα κι αν η σάρκα, ίσως, δεν αντέχει !
Κι η [B]αγάπη[/B], ποιος μπορεί να αρνηθεί
πως στη ζωή μας δεν κατέχει τα πρωτεία;
Χωρίς αυτή κάθε χαρά θα μαραθεί
αφού της Άνοιξής μας είναι η αιτία…
[I]Όταν ο Λόγος κι η Αγάπη πάν’ μαζί
είναι σαν πάντα η ζωή μας να ‘χει ανθίσει
γιατί η φλόγα μες στα στήθη μας θα ζει
όσα κι αν έπονται στου σώματος τη φθίση …[/I]
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
