| |
Η βροχή είναι σεμνή μαθήτρια παρθεναγωγείου.
Κι όλες οι αγωγές της
καταλήγουν να πληγώνουν τον τρυφερό χαρακτήρα μας
όπως κυλάει πάντα κατά την απώλειά της η μέρα.
Αναβάλω τα πάντα· στέκομαι κοντά στην αστραπή·
Ο ήλιος με σουλουπώνει·
είμαι ο ταξιδιώτης του σύμπαντος.
Κοιτάζω· πέρα κοιτάζω:
Τα δέντρα μου χαμογελούν, η άνοιξη μου νεύει
ευτυχισμένα·
το ποίημα σκηνοθετεί την αγρύπνια μου κι η κούραση
είναι να βρω τα φωνήεντα
που ξέπεσαν
μες την τσέπη μου
βγάζοντας άχρηστο το εισιτήριο
στην γλώσσα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
