Απομεσήμερο και κάτι βροχή κι αγιάζι
πάνω στον τσίγκο το κλάμα της βροχής
με πάθος ρουφούν οι τουλίπες στο περβάζι
πολύχρωμες τρυφερές κι άνθος της εποχής
το γοερό μουρμουρητό παρασέρνει τη σκέψη
άλλες εποχές κι οι δυό κάτω απο μια ομπρέλα
όμορφες στιγμές που η βροχή είχε"προτρέψει"
περονιασμένοι ως το κόκκαλο έλεγες"χαμογέλα"
απομεσήμεο αφημένη στης μνήμης το σεργιάνι
ακουμπησμένη στον ώμο σου να λές μ'αγαπάς
η βάρκα του έρωτα αραγμένη εκεί στο"λιμάνι"
σε ρωτούσα αν ταξίδι στην αγάπη θα με πάς
κι οκιζόσουν πώς θά'μαι ο δικός σου ο φάρος
πώς ήμουν άπλετο φώς στης ζωής το σκοτάδι
μάτια μου μη φοβάσαι είμαι εδώ νά'χεις θάρρος
της καρδιάς μου παλμός του κορμιού εισαι χάδι.
κι οκιζόσουν πώς θά'μαι ο δικός σου ο φάρος
πώς ήμουν άπλετο φώς στης ζωής το σκοτάδι
μάτια μου μη φοβάσαι είμαι εδώ νά'χεις θάρρος
της καρδιάς μου παλμός του κορμιού εισαι χάδι.
Υπέροχο Ελενα !!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::love.::
