| |
Τέρας ψηλό με ζύγωσε
μου έκλεισε τ’ αυτιά
η ομίχλη γύρω πύκνωσε
χάθηκαν τα πανιά
πλοίου που έφευγε μακριά
στου ορίζοντα τα βάθη
όταν με πλήγωσαν ξανά
δύο μεγάλα λάθη.
Το πρώτο που σε πίστεψα
όταν κοντά μου ήρθες
σ’ αγάπησα, με λήστεψα
με λαύρους λωποδύτες
τους κρύφιους μου τους λογισμούς
και των ματιών το δάκρυ.
Με έβαλες σε πειρασμούς,
με τίμησες με αγάπη
κι όμως κοντά σου αστόχησα
τα πάθη να δαμάσω
τα λόγια σου αγνόησα
και έμεινα στον άσσο.
Το δεύτερο που με τσιμπάει
σαν βελονιού κορφή
είναι πως όποιος αγαπάει
δεν μένει στη σιωπή.
Τα λόγια του διάφανα
τρέχουν από το στόμα
σα νότες που παράφωνα
στο χώρο ηχούν ακόμα.
Το ξέρεις πως η μνήμη σου
ξανά θα σε γελάσει,
στο όνειρο αφήσου
μεσ’ στη δική σου Πλάση.
Κοιτάω τα βράχια της ζωής
ο άνεμος τα δέρνει
όσο και αν διαφωνείς
στα κύματα σε σέρνει
μια επιθυμία μυστική
τα μύρια κρίματά σου
που βάλτωσαν βαθιά εκεί
και σου φωνάζουν «γεια σου».
Σάββατο 28/3/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
