| |
Πόσο ακόμη σ' ένα σπίτι πεθαμένο
Θα ανασαίνουν οι ψυχές των ζωντανών
Πόσο ακόμη το παρόν να περιμένω
Να σ' αντικρύζω με τα μάτια των τυφλών...
Πόσο ακόμη να αντέξει ένα σώμα
Όταν βιάζουν την ψυχή και την καρδιά
Πόσο ακόμη πια να σκύβω ως το χώμα
Εγώ που πάντοτε ποθούσα τα ψηλά...
Πόσο προσπάθησα ν' αλλάξω τους ανθρώπους
Γύρισε πάνω μου ετούτη η φθορά
Κάποιοι δανείζονται των αλλωνών τους κόπους
Μ' αυτό το άδικο.. στο λέω.. μ' αφορά!...
Πόσο χρειάζεται γι' αγάπη να παλέψω
Όταν αγάπη δεν υπάρχει πουθενά
Σε ποιο Θεό θέλω και πάλι να πιστέψω
Αφού δεν ξέρω να βαδίζω θαρρετά...
Πόσο ακόμη θα βαστώ άγονες σκέψεις
Με δίχως πράξεις η ζωή δεν προχωρά
Έχω χορτάσει υποσχέσεις κι άδειες λέξεις
Κι όμως ποτέ δεν είδα κάποια διαφορά...
Πόσο ακόμη την καρδιά μου θα δανείζω
Και θ' ανταμείβομαι με ψίχουλα χαράς
Πρέπει το μέλλον μου να μάθω να ορίζω
Να ξεριζώνω τις πηγές της συμφοράς...
Πόσο ακόμη θα αντέξεις το μαζί μου
Μόνη και δίχως σου δεν θέλω πια να ζω
Πάρε στα χέρια σου το ξέπνοο κορμί μου
Δώσε μου φως απ' την αρχή να γεννηθώ...
29-6-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
