| |
αρνούμαι να οργιστώ
στην πεισμωμένη τυρρανία της σιωπής
μπροστά στις βουβές στρατιές των καημών
και μέσα μου ασταμάτητα τρέχω
να μιλήσω φωναχτά να κραυγάσω
έχω τον πόθο έχω μιά στάλα αίμα
κι εκείνο το μυστικό σημάδι
το αδιόρατο άχ της ζωής
σήμερα είναι η τελευταία μέρα του ταξιδιού
κάτω απ'τις πορτοκαλιές της άνοιξης
μες στους ατέλειωτους δρόμους σήμερα τελειώνω
το βράδυ θάμαι ήδη εκεί
ανάμεσα σε φίλους κι αδελφούς
κι είναι λεβέντες που πάλεψαν με το χάος
κι είναι παιδιά που με περιμένουν ακόμα
μα πριν οδεύσω και πορευτώ
θέλω κάτι πρωτάκουστο κι ανθρώπινο να πώ
να ζήσεις τι όμορφο είναι
αγαπώντας σε,θωρώντας τα μάτια σου
λυγώντας τα χείλη,την καρδιά
σ'αγαπώ σήμερα αύριο μεθαύριο πάντα
ναι, ναι εγώ είμαι,αέρινος,σάρκινος
ολόκληρος ο έρωτας χωρίς το φόβο του θανάτου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
