| |
Διέπρεψαν τα λόγια που δεν είπαμε ποτέ,
έμειναν έγκλειστα στα πιο κρυφά μας βάθη!
Σαν με ξεχνάς και με κοιτάς ειρωνικά,
μια ματιά μου χάρισμα στον ίσκιο της αγάπης...
Εκείνη η φωνή που αρνηθηκες ν'ακούς,
θα σε πληρώσει με αλήθεια!
Κλειστό παράθυρο ο δρόμος του μυαλού,
Τι κρίμα το σπαταλησες σε λίγα μέτρα πίκρα!
Καλά μελλούμενα το όστρακο σου γνέφει...
Πως έπνιξες τις τόσες προσδοκίες;
Ήτανε θάλασσες που πάνω τους περπατησες
Μα εσύ κοντά εκρατησες λασπόνερα και λουμπες...
Να μη γυρίσεις να με δεις!
Ούτε ν'ακούσεις το λυγμό μου...
Μονάχα κάποια βράδια να πονάς
καθώς, αέρας θα ακουμπα το πρόσωπο σου!
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
