| |
Χρυσό το φεγγάρι, φωτίζει παντού,
Τρελαίνει τη σκέψη, θολώνει το νου,
Ξυπνάνε χιλιάδες, παλιές αναμνήσεις,
Τις νύχτες τις όμορφες, πως να λησμονήσεις. (αχ πως) (δις)
Σαν πυγολαμπίδα, στον αφρό κολυμπάς,
Γυμνή μέσα στη νύχτα, στην ακρογιαλιά,
Της Ρόδου γοργόνα, ζητάς να γενείς,
Κι αν ψάξεις τις θάλασσες, δεν θα με βρεις. (δις)
Με πήρε το κύμα, με πήρε ο μπάτης,
Και άλλη γοργόνα, στην αγκαλιά της,
Γι αυτό γύρνα πίσω, το δρόμο μη χάσεις,
Κι ώσπου να φθάσεις, θα δεις θα ξεχάσεις. (δις)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
