| |
| | Οι χαμένες λέξεις |  | | |
Μια προσμονή μου.
Μπορεί και να μην είναι τίποτα που αξίζει και στο κάτω-κάτω...
...μα όχι.
Δε θέλω να σε αφήσω.
Δε θέλω να σε αφήσω πριν σε γνωρίσω.
Εύκολο στις προθέσεις,
ίσως μπερδεμένες υποθέσεις
μα πάνω απ όλα
δύσκολο στις καταθέσεις της ψυχής.
Γιατί όταν έρχεται η ώρα να το πεις
κλειδώνουν ξαφνικά οι λέξεις
κι όλα τα λόγια που ειπώθηκαν ποτέ
μοιάζουν να έχουν εξαφανιστεί.
Η γλώσσα παύει να υπάρχει
και
το μόνο που μένει
είναι απλά
δύο υπάρξεις στο απόλυτο κενό.
Εκεί που δεν υπάρχει τριβή και βαρύτητα
εκεί που υπάρχει μόνο
ο,τι συνηθίσαμε να μην έχουμε γνωρίσει ποτέ
στο τώρα και το εδώ.
Ο,τι δεν αναζητήσαμε
γιατί δεν ξέραμε ότι υπάρχει.
Κι ό,τι πριν το ψάξουμε μας βρήκε
και πριν μας βρει
γεννήθηκε
σε ένα μοναχικό τοπίο
σε μια ανεποχική άκρη της ψυχής μας.
Πες μου, πώς να σε καλέσω;
Τι λέξεις να σου πω που δεν υπάρχουν,
δεν υπάρχουν πια
κι όταν τις χάνω σε κοιτάω επίμονα
και περιμένω με αγωνία να μου πεις
αν τελικά τις βρήκες
τις δικές μου λέξεις, αν τις έχεις κάπου δει
γιατί πες μου
ποιος άλλος είναι πιο κοντά στις χαμένες μου λέξεις εκτός από σένα;
Δεν ξέρω άλλον που να θέλει τόσο πολύ να τις βρει.
Γιατί όταν τις χάνω με κοιτάς κι εσύ με την ίδια αγωνία
σαν να ψάχνεις κάπου μέσα μου μήπως τις βρήκα, μα εγώ...
δεν έχω τίποτα πια να σου δώσω.
Μόνο ότι στέκομαι ακόμα εκεί.
Ότι δεν έφυγα μπροστά στο ξάφνιασμα
όταν
το ανεποχικό άρχισε να αλλάζει
και να φυσάει ανοιξιάτικη περιέργεια
που καθώς μεγάλωνε έκανε τόσο θόρυβο στα φύλλα
που δε μπόρεσα να την αγνοήσω.
Ούτε για ένα λεπτό.
Αυτό το σταδιακά αυξανόμενο ροκάνισμα
που με συνέτριβε μέσα στον ψίθυρό του.
Μέσα στη σιωπή του που με κούφαινε
τόσο πολύ
που δεν άντεξα.
Είπα
θα βρω λέξεις για σένα,
θα τις φτιάξω καινούργιες
γιατί πια δεν ξέρω τι όψη είχαν οι παλιές.
Δεν ξέρω αν τελικά σε χωρούσαν οι παλιές
τόσο που μεγάλωσες μέσα μου
από ένα απλό στίγμα σε μια υδρόγειο
και τώρα τι να κάνω
πού να βρω νερό να σώσω τον λειψυδρή πλανήτη μου
που καίγεται και καταρρέει
μπροστά στην τόση έλλειψη που μπάζει από παντού.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις.
Μα πρέπει να καταλάβεις
γιατί δε γίνεται αλλιώς.
Δε γίνεται να μην έχεις καταλάβει και το ξέρω.
Ότι προσπαθείς κι εσύ
απ' το ένα βήμα που εγώ έχασα
να πάρεις μέτρα αποτυπωματος
να δεις αν τελικά έχεις χώρο να πατήσεις άνετα εκεί μέσα
χωρίς να τσαλακωσεις
ό,τι από χαμόγελα και λεκτικές φορεσιές σού έχει ακόμα απομείνει ατσαλακωτο.
Το εκτιμώ.
Μα πιο πολύ θέλω να δω
πώς μοιάζει
δυο άνθρωποι να φτιάχνουνε μαζί λέξεις κοινές
χωρίς να αναζητούν τόσο πολύ
κάτι που -ούτως ή άλλως-
δεν είχε την τόλμη να ειπωθεί ποτέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
rania.foka@yahoo.co.uk
14-04-2015 @ 16:55 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
14-04-2015 @ 17:04 | δυο άνθρωποι να φτιάχνουνε μαζί λέξεις κοινές
ΜΕ ΛΙΓΗ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΙΣΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μαυρομαντηλού
14-04-2015 @ 17:17 | Πες μου, πώς να σε καλέσω;
Τι λέξεις να σου πω που δεν υπάρχουν,
δεν υπάρχουν πια
κι όταν τις χάνω σε κοιτάω επίμονα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και περιμένω με αγωνία να μου πεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
αν τελικά τις βρήκες
τις δικές μου λέξεις, αν τις έχεις κάπου δει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
γιατί πες μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ποιος άλλος είναι πιο κοντά στις χαμένες μου λέξεις εκτός από σένα;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΔΙΚΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΤΙΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν ξέρω άλλον που να θέλει τόσο πολύ να τις βρει.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
το ανεποχικό άρχισε να αλλάζει!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΥΤΥΧΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και να φυσάει ανοιξιάτικη περιέργεια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΕΡΑΣ ΑΥΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΑΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
που καθώς μεγάλωνε έκανε τόσο θόρυβο στα φύλλα
που δε μπόρεσα να την αγνοήσω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΜΕ ΤΡΩΕΙ Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΗΣΩ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Μα πρέπει να καταλάβεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΕΕΕΕ,,, ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ;;;;;;;;;;;;;;;
γιατί δε γίνεται αλλιώς.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΙΔΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Δε γίνεται να μην έχεις καταλάβει και το ξέρω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ότι προσπαθείς κι εσύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
απ' το ένα βήμα που εγώ έχασα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
να πάρεις μέτρα αποτυπωματος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
να δεις αν τελικά έχεις χώρο να πατήσεις άνετα εκεί μέσα
ΕΧΕΙ ΕΧΕΙ ΕΧΕΙ ΕΧΕΙ ΧΩΡΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΧΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
χωρίς να τσαλακωσεις !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ό,τι από χαμόγελα και λεκτικές φορεσιές σού έχει ακόμα απομείνει ατσαλακωτο.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΤΗ ΣΤΙΡΕΛΑ ΤΗ ΣΤΙΡΕΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το εκτιμώ.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μα πιο πολύ θέλω να δω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
πώς μοιάζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
δυο άνθρωποι να φτιάχνουνε μαζί λέξεις κοινές!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΑ... ΚΟΙΝΑ!!!!!!!!!!!!! ΜΕ ΤΑ... ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
χωρίς να αναζητούν τόσο πολύΑΥΤΑ ΕΔΩ ΠΟΥ ΛΕΣ ΤΩΡΑ......
κάτι που -ούτως ή άλλως-
δεν είχε την τόλμη να ειπωθεί ποτέ.;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕ ΜΕΤΡΑΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΡΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ....
ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
