| |
Τρικυμία
στην απέραντη θάλασσα
των ματιών σου
κι εγώ ο αιώνιος
ναυαγός σου
που δε μιλεί
μονάχα με τη φωτιά
παίζει
μήπως και από τα
κύματά σου σωθώ
δε φοβάμαι να καώ
αν είναι την πληγή σου
να ξεχάσω.
Το πέρας του κόσμου
είσαι για μένα
μια γωνία μέσα
στην όλη στρογγυλάδα
σ' αγαπώ
μα δεν έχω τη δύναμη
να στο πω μήτε να το φωνάξω
είσαι μια μαύρη ορχιδέα
βαθιά στην άμμο θαμμένη
εξορισμένη
από τον ουρανό
προσπαθείς ένα άστρο
ν' αγγίξεις
μα είναι πόνος για σένα
δεν μπορείς.
Μαύρη μου ορχιδέα
τα χρώματά σου
βυθίστηκαν στα μάτια μου
και δάκρυα με βία συγκρατώ
αν με νιώθεις
πάρε μου τα μάτια
πριν στην κόλαση καώ
να μη σε βλέπω να κλαις
στο δικό μου χαμό
να μη σε βλέπω να πονάς
που τον έρωτα που σκότωσες
δε θα ξανάβρεις
μη σε βλέπω να υποφέρεις
έπειτα με λεπίδι κοφτερο
ξέσκισέ με
και ξερίζωσε από μέσα μου
την καρδιά
να μη σε νιώθω να πονάς
στης μοναξιάς τις πόρτες
δεν αντέχω άλλο πόνο
μου φτάνουν οι πληγές μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
