| |
Στραμμένα όλα πάνω μου
Τα όπλα και τα φώτα
Και μια σκηνή που παίζεται
Ο ίδιος πάντα λόγος
Δεν πρόσεχα σαν διάλεγα
Ξανά τη λάθος πόρτα
Και αν ψάξω μιαν απόδραση
Απέναντί μου στόλος
Εσύ εκεί αγόρευες
Με μάσκα και γραβάτα
Στο βήμα που σου έδωσα
Τα "θα" σου θα μου δώσεις
Στο τέλος το διάγγελμα
Για τα άσχημα μαντάτα
Και όσα μου κατέστρεψες
Υπόσχεσε να σώσεις
Ρ:
Κρατώ στο χέρι τα σχοινιά
Απο το άγαλμά σου
Τα χέρια σφίγγω δυνατά
Να πέσεις και να σπάσεις
Περάσαν και άλλοι υποκριτές
Απ τα καθήκοντά σου
Εκείνοι με προδόσωνε
Εσύ δεν θα προφτάσεις..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
