| |
Τίποτα δεν είναι αρκετό στην άγνοια του απόλυτου.
Στροβιλιζόμαστε αναμεταξύ μας κι όλοι γύρω από ανάγκες
πολύ πριν γεννηθούμε και πολύ αφότου πεθάνουμε
γιατί κι αν είναι τόσο ξεκάθαρο πως πλαστήκαμε απ'το μηδέν
είναι άλλο τόσο μυστήριο πως δεν πλαστήκαμε απ'το τίποτα.
Ο καθολικός άνθρωπος παρατηρεί τον χρόνο να σφάζει τους ορθίους.
Μυρίζει τα χρώματα, γεύεται τις μουσικές, ακούει τα αρώματα.
Γνωρίζει τον κόσμο σαν την παλάμη του που κανείς
δεν γοητεύεται ν'αγγίξει.
Αναζωογονείται ρουφώντας την τέχνη που τον αρρώστησε.
Θαυμάστηκε απ'την ύλη, θαυμάστηκε για την ύλη, θαύμασε την ύλη
και ύστερα την σκότωσε.
Όποιος κι αν είναι, είναι άνθρωπος. Κι αυτό δεν είναι αρκετό.
"Ευλογημένο ζώο" θα πει ο ποιητής, ο ιερέας κι ο ηλίθιος.
Διαφέρουν τόσο μα έχουν την ίδια ανάγκη μητέρα. Αποδοχή.
Απλώς διαφορετικόν
και η κυρία διαφορά του είναι πως βλέπει τις διαφορές του
ως αιτίες κυριαρχίας.
Κι ο καθολικός άνθρωπος δεν ξέφυγε απ'αυτό.
Βλέπει την αλήθεια, βλέπει το ψέμα.
Βλέπει το καλό, το κακό,
την ψευδαίσθηση, την υποκρισία
μα αν τ'ανάποδο δεν προσφέρει λίγη υπεροχή
πράττει το συνηθισμένο.
Ότι κι αν είναι, είναι άνθρωπος. Κι αυτό δεν είναι αρκετό.
Φραγμένες φαντασίες, σηματοδοτημένα μονοπάτια, Κέρβεροι στους ουρανούς.
Ξέρει η βαρύτητα για που μας τραβάει! Μα εκείνη απλώς μας τραβάει.
Εμείς είμαστε λιγάκι πιο αποτελεσματικοί σ'αυτό.
Κι ο καθολικός άνθρωπος;
Μιαν αιτία να μένεις άνθρωπος.
Όσο υπάρχουν σκάλες δεν υπάρχουν φτερά.
Ηomo universalis. Ξέρει η βαρύτητα για που τον τραβάει,
αυτόν και την καθολικότητα που του πλέξαν αφηρημένα
ο ποιητής, ο ιερέας κι ο ηλίθιος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
