| |
Οπαδός του θανάτου είναι η θάλασσα.
Μεσόγειο φέρετρο σαν στόμα ανοιγμένο
Τάφε φριχτέ της ανθρώπινης παρακμής.
Και τα "πολιτισμένα" κράτη κοιτάζουν απαθή
Νίπτοντας αδιάφορα τας χείρας τους
Πιλάτοι ελεεινοί μιας μολυσμένης Ευρώπης.
Α πολιτεύματα που ζέχνουν κάτω από την λογική των ταμείων
Α καθεστώτα χρωματιστά μιαρά
Α ηγέτες με την ζωή κολασμένη
Δούλος ακόμη ο άνθρωπος
Δούλος όπως την εποχή των σπηλαίων
Άντε βρε σιχαμένε κόσμε που σε σένα εγώ ήλπιζα…
Πατώνουν καραβιές καραβιές οι λαθραίοι
Όμως η ζωή ποτέ δεν υπήρξε λαθραία
Η ζωή έπρεπε να ήταν το μέγιστο δώρο
Που ανήκει στον κάθε έναν λαό..
Τώρα κραυγές νεκρών ανατέλλουν απ' τον βυθό
Είναι αυτή η διεστραμμένη ανατέλλουσα νεκρίλα
Είναι αυτό που ντρόπιασε το κάθε τι που θα μπορούσε μέσα μας να λάμπει..
Προσφυγιά δεμένη στο άρμα του πόνου
Στην θρησκεία των κριμάτων ο πόνος αφήνει αιμάτινη κρύα κηλίδα
Ποιος είναι ο θύτης και ποιος ο συνένοχος;
Ο θάνατος σεγκοντάρει την καπιταλιστική μουσική..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
